Category: Guest Articles

( ಇದೊಂದು Monologue… ಸ್ವಗತವಾಗಿ ಓದುದರ ಖುಷಿಯೇ ಬೇರೆ… ಒಂದು ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಕ್ಯಾರೆಕ್ಟರ್ ಇದ್ರೇ ಆತನಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಆಕ್ಟಿಂಗ್ ಫ್ರೀಡಂ ಸಿಗುತ್ತೆ ಅಂದ್ರೇ… ಇದು ಓದೀ ಅನುಭವಿಸಿ… ಭಾವಿಸಿ… )

…ರಾತ್ರಿ ಗುಡಗ್ತಾ ಇದ್ಹಾಗೆ ಎಚ್ಚ್ರ ಆಗಿ ನೆನ್ಪಾಗಿದ್ದು, ನಿನ್ನೆ ಆನ್ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಟ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್. ಪಟ್ಟ್ ಅಂತ ಹೋಗಿ ಆಫ್ ಮಾಡಿ ಬಂದೆ. ಹಾಗೆ ‘ಫೋನ್ ಎಲ್ಲೀ?’ ಅಂತ ಮೊಬೈಲ್ ಅರಸರನ್ನ ಹುಡುಕೊದನ್ನ ಮಾಡಿದೇ… ಅಷ್ಟ್ಹೊತ್ತಿಗೆ..

“ಏನೋ ನಿನ್ ಗೋಳು… ರಾತ್ರಿ ಅಂತ ಇಲ್ಲ ಹಗ್ಲು ಅಂತ ಇಲ್ಲ… ಹೋಗೊ ಮಲಗ್ಕೊ…”, ಅಂತ ಅಮ್ಮ..

ಅಯ್ಯೋ ಇವ್ಳಿಗೇನ್ ಗೊತ್ತು.. ನಮ್ ಫೋನ್ ಸಿಗ್ದೇ ಒದ್ದಾಡ್ತಿದಿನೀ ಅಂತ!! ನಾನ್ ಏನೂ ಮಾತಾಡ್ದೇ ನಾಳೆ ಹುಡ್ಕಣಾ ಅಂತ ಹಂಗೇ ಮಲ್ಗಣಾ ಅಂತ ಬಂದೆ..

ಇದೇನು.. ಫೋನು ನಾ ಮಲ್ಗಿರೋ ಬ್ಲಾಂಕೆಟ್ ಮೇಲೆನೇ ಇದೆ.. ಹಾಂ ಇನ್ ಸಿಗ್ತಲ್ವ.. ಓಪನ್ ಮಾಡಿ ನೋಡೋಣ ಅಂತ ಎತ್ದೇ.. ಟೈಮು ಹನ್ನೆರ್ಡು ಘಂಟೆ.. ಹಂಗೇ ಏನೋ ಸ್ವಲ್ಪ ನೋಡಿ ಮಲಗೋಣ ಅಂತ ಮನ್ಸು ಮಾಡ್ದೇ..

ಎಲ್ಲೋ ಮೂಲೆಲಿದ್ದ ಅವ್ಳ ಫೋಟೋ ಪಾಪ್ ಆಯ್ತು.. ಅವ್ಳು ತುಂಬ ಚೆನಾಗಿದ್ಳು.. ಗೊಂಬೆ ತರಹ… ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಐದ್ ವರ್ಷ ಆಯ್ತು… ಹಳೇದೆಲ್ಲ ನೆನ್ಪು ಹಂಗೇ ಇದೆ.. ಅವ್ಳು ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಇನ್ನೊಬ್ಬನ್ನ ಆರ್ಸಿದಕ್ಕೆ ಬೇಜಾರಿಲ್ಲ ಆದ್ರೇ, ನಾನು ಇನ್ನೂ ನೆನ್ಪಿಡೋ ತರಹ ಹಸಿ ಘಾಯದ್ ನೆನ್ಪು ಹಂಗೇ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ತುಂಬಾ ನೋಯಿತ್ತಾ ಇದೇ…

ಹಾಂ.. ಹೆಸ್ರೇಲ್ಲ ಯಾಕ್ ಬೇಕು ಹೇಳಿ… ಆದ್ರೂ ಹೇಳ್ತಿನೀ..
ಯಾಕಂದ್ರೇ ನೀವು ನನ್ ಬೆಸ್ಟ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಅಲ್ವಾ.. ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ… ಯಾಕೋ ಕಣ್ ಒದ್ದೆ ಆಗತಪ್ಪಾ… ಮನ್ಸು ಭಾರ ಆಗ್ತಿದೆ.. ಅಷ್ಟುಽ ಪ್ರೀತ್ಸಿದ್ದೆ ನಾನು ಅಂತ ಅನ್ಸತ್ತೆ.. ನಾನು ಬೇರೆ ಹೆಣ್ಮಕ್ಳನ್ನ ತುಂಬಾ ನೋಡ್ತೀನಿ, ಹ್ಹಹ್ಹ… ಈ ಸೀಕ್ರೇಟ್ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಇರ್ಲೀ.. ಈಗಂತೂ ನಾನು ಟೀಚರ್, ಕೇಳ್ಬೇಕೇ.. ಹೆಣ್ಣ್ಮಕ್ಳು ಸುಮಾರು ಓಡಾಡ್ತಾ ಇರ್ತಾರೆ.. ಚೆನಾಗಿರೋರ್ನೂ ನೋಡಿದೀನಿ ಇಲ್ದೇ ಇರೋರೂ ನೋಡಿದೀನಿ.. ಆದ್ರೇ ಈ ಯಮ್ಮಂಗಿರೋ ಸೆಳೆತ ಬೇರೆ ಯಾರ್ಮೇಲೂ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ… ಇದ್ರ ಅರ್ಥ ಅವ್ಳನ್ನ ಮರಿಯಕ್ಕಾಗ್ತಾ ಇಲ್ಲ ಅಂತ… ಆಕಾಶಕ್ ಏಣಿ ಇಟ್ರೇ ನಮ್ಗೆಲ್ಲ ಆಗತ್ತಾ?.. ಹಾಂ… ಅಲ್ಲಿಗೇನೆ ಬರ್ತೀನಿ… ಹೆಸ್ರು ಹೇಳ್ತೀನಿ..

ಅನ್ರಿತಾ… ಅಂತ..

ಹೆಸ್ರೇ ಈ ತರಹ ಇದೆ.. ಇನ್ನು ಅವ್ಳು ಹೇಗಿರ್ಬಹುದು.. ಅಲ್ವಾ…

ಅದಿರ್ಲೀ ನಾನ್ ನಿಮ್ಗೆ ಈಗ ಕಾಲ್ ಯಾಕ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಂದ್ರೇ.. ಹಾಂ ಆಯ್ತಾಯ್ತು ವಿಷ್ಯ ಮಗುಚಿ ಹಾಕಲ್ಲ… ಅದು ದೊಡ್ಡ್ ವಿಷ್ಯನೇ ಇದೆ.. ಅವ್ಳ ಬಗ್ಗೆ ಈ ರಾತ್ರೀ ಅದೂ ಫೋನ್ಲೀ ಹೇಳಕ್ಕಾಗಲ್ಲ.. ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೊಳೀ.. ಹ್ಹಹ್ಹ.. ಒಂದಲ್ಲ ಎರಡಲ್ಲ…

ಸರೀ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಕಾಲೇಜ್ಗ್ ಹೋಗ್ತೀರಾ?…
ಹೋದ್ರೇ ಒಂದ್ ಹೆಲ್ಪ್ ಮಾಡೀ.. ಒಂದಿಷ್ಟ್ ನಂದಿನಿ ಬೈಟ್ಸ್ ತಕ್ಕೊಂಬನ್ನಿ… ಯಾಕೆ ಅಂತ ಕೇಳ್ದ್ರೆ ಹೆಂಗೇ?
ನಿಮ್ದುಕೆ ಇವತ್ತು ಬರ್ತ್ ಡೇ ಹೈ ನಾ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ಡೋರ್ ಓಪನ್ ಮಾಡೀ…
ಅದೇ ನಿಮ್ ಮನೇದೇ… ನಿಮ್ಮ್ ಮನೇದ್ ಅಲ್ದೇ ಪಕ್ಕದ್ ಮನೇಯೋರ್ದು ಓಪನ್ ಮಾಡ್ತೀರಾ…

(……)

ಡೋರ್ ಓಪನ್ ಮಾಡಕ್ಕೂ ಇಷ್ಟ್ ಹೊತ್ತು ಬೇಕೇನ್ರೀ ನಿಮ್ಗೇ…

” ಹ್ಯಾಪಿ ಬರ್ತ್ ಡೇ ಟೂ ಯೂ… ಹ್ಯಾಪಿ ಬರ್ತ್ ಡೇ ಟೂ ಯೂ… ಹ್ಯಾಪಿ ಬರ್ತ್ ಡೇ ಟು ಡೀಯರ್ ವಿಭಿನ್ನಾ”

ಕಟ್ ಮಾಡ್ರೀ ಕೇಕು… ರೀ… ಕಟ್ಮಾಡ್ರೀ… ವಿಭಿನ್ನಾ.. ವಿಭಿನ್ನ ತ್ರಿವೃತಾ ಅವ್ರೇ… ನಿಮ್ಗೇ ಬಾಯ್ ಬರಲ್ಲ ಅಂತ ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಿತ್ತು… ಇವಾಗ ಕಿವಿನೂ ಕೇಳ್ಸಲ್ವಾ….

ಅಳ್ತಾ ಇದೀರೇನ್ರೀ… ಇವಾಗ್ಲೇ ಅತ್ರೇ ಹೆಂಗೇ? ಓಹ್ ಖುಷೀಲಾ?… ಹಂಗೇ ಖುಷೀಲೀ ಈ ರಿಂಗೂ ತಗೊಂಡು ನನ್ನ ಮದ್ವೆ ಆಗ್ಬಿಡೀ… ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಿದೀನಿ ನಿಮ್ಮನ್ನ… ಅಯ್ಯೋ ಇವಾಗ್ಯಾಕೆ ಅಳ್ತಾ ಇದೀರಾ? ತುಂಬಾ ಆಸೆ ಇಂದ ತಗೊಂಬದಿದ್ದು ನಾನು..  ನೀವು ರಿಜೆಕ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ನನ್ ಹಾರ್ಟು ಇಜೆಕ್ಟ್ ಆದಂಗ್ ಆಗತ್ತೆ..

ನೋಡೀ… ಎಲ್ಲಾ ಹೆಣ್ಮಕ್ಳು ಹೇಳೋ ತರಹ “ನಿಮ್ಗೆ ನನ್ಕಿಂತ ಒಳ್ಳೆ ಹುಡ್ಗಿ ಸಿಗ್ತಾಳೆ ನಾನು ಮೂಗಿಬೇರೆ..” ಅದು ಇದೂ ಅಂತ ಅಂದ್ರೇ ಸರೀ ಇರಲ್ಲ…‌ಹೋ ನೀವ್ ಎಲ್ಲ್ ಹೇಳ್ತೀರಾ ಬಿಡಿ.. ಅನ್ರಿತಾ ನಾ ಆ ಯಮ್ಮನ್ ಸಹವಾಸ ಬೇಡ.. ಎಷ್ಟ್ ಗೋಗರ್ದ್ರೂ ನನ್ ನೋವು ಅವ್ಳಿಗ್ ಗೊತ್ತೇ ಆಗಿಲ್ಲ… ಬಿಡೀ ಅವ್ಳು ಮದ್ವೇ ಆಗಿ ಆರಾಮಾಗಿದಾಳೆ…ಹಾಗೇ ನಂಗೂ ಆರಾಮಾಗಿರ್ಬೇಕ್ರೀ… ಒಪ್ಕೊಳ್ರೀ.. ನೋಡೀ ನಾನು ಸುಮ್ಸುಮ್ನೇ ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡ್ತಿಲ್ಲ… ಇಷ್ಟ್ ದಿವ್ಸಾ ಬೇರೇ ಹುಡ್ಗಿರ್ನ, ಅವ್ಳನ್ನ ಮರೀಬೇಕು ಅಂತ ಕ್ಯಾಶುವಲ್ಲಾಗಿ ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೇ… ಈಗ ನಿಮ್ಮನ್ನ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಮಾಡ್ತಿದೀನಿ..‌

ಹೂಂ… ಸರೀ ಟೈಮ್ ಬೇಕಾ… ಸರೀ… ಹೋಗಿ ಮಲ್ಕೊಳ್ಳಿ… ಜಾಗೃತೇ ಒಬ್ರೇ ಬೇರೆ ಇದೀರಾ… ಈ ಲಾಕ್ ಡೌನ್ ಆದ್ಮೇಲೆ ಊರಿಗ್ ಹೋಗ್ಬಹುದಿತ್ತಲ್ವಾ… ಓಹ್ ನಿಮ್ ಮಹಾ ಕೆಲ್ಸಾ… ಸರೀ ಸರೀ ಮಲ್ಕೊಳಿ…

ಈ ಮೂಕ ಹೂನೇ ನಾನ್ ಪಟಾಯ್ಸಕ್ಕಾಗಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೇ… ನಮ್ಗೆಲ್ಲ ಇನ್ಯಾರ್ ಬೀಳ್ತಾರೇ… ಮುದ್ಕ ಆಗೊದ್ಯೋ ನಾದಭೃಂಗ… ನನ್ ಅಳು ನಾನೇ ಕೇಳ್ಕೊಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ…

ಕಾರ್ಮೋಡ ಕವಿದಂತೆ, ತಂಪಾದ ಗಾಳಿ ಬೀಸೋದಿಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ಇನ್ನು ಮಳೆಯಾಗತ್ತೆ ಅಂತ ನಮ್ಮ್ ಅಮ್ಮ, ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಒಣಗಿಸಲಿಟ್ಟ ಸೆಂಡಿಗೇ ಹಪ್ಪಳ ತಗೊಂಡ್ ಬಾ ಅಂತ ಅಂದ್ಳು…

ನಾನೋ? ಎಲ್ಲೋ ಇದ್ದೋನು… ಎದ್ನೋ ಬಿದ್ನೋ ಅಂತ ತರೋದಿಕ್ಕಂತ ಹೋದೆ. ಅಲ್ಲೆ ಆಟ ಆಡ್ತಾ ಇದ್ದ ಅಕ್ಕನ ಮಗು,
“ಮಾಮಾ, ಜೋರ್ ಗುಡುಗುಡು ಆತ್ತಾ ಇದೆ. ಹೋಬೇಡ ಅಲ್ಲಿ.. ಢುಂ ಆತದೆ ನೋಡು…”

ನಾನು ನಗ್ತಾ, ” ಆಯ್ತು ಮಗ್ಳೇ ಎಂತ ಆಗುದಿಲ್ಲ.. ಬಂದೆ ತಡಿ..” ಅಂತ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಲ್ಕಿತ್ತು ಆಕಾಶದ್ ಮೇಲೆ ಇಡೋ ತರಹ ಓಡಿದೆ….

ನಾನ್ ಓಡೋ ಸ್ಟೈಲಿಗೆ ಹಕ್ಕಿಗಳೆಲ್ಲ ಓಡಿಹೋದ್ವು, ನಾಯಿಗಳೆಲ್ಲ ಇನ್ನೊಂದ್ ಮೈಲಿ ದೂರ ಹೋದ್ವು.. ಕರ್ಮ ಬ್ಯುಲ್ಡಪ್ ಮೇಲೆ ಬ್ಯುಲ್ಡಪ್.. ಸಾಕು. ಮುಂದೆ, ಹಪ್ಪಳ, ಸೆಂಡಿಗೆ ಅಂತ ಹೆಕ್ಕೊಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ರೇ ಇತ್ತ ನನ್ ಕಾಲು ಮುರ್ದು ಬಿತ್ತು..

“ಅಮ್ಮಾSS”

ಅಯ್ಯೋ.. ಏನಂತೀರಾ ವಾರದ್ ಹಿಂದೆ ಕಾಲೇಜ್ನಲ್ಲಿ ಮಕ್ಳಿಗ್ ಬೈತಾ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಮೇಲೆ ಸರಸರ ಅಂತ ಉರುಳಿ ಬಿದ್ದು ಕಾಲು ಉಳುಕಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಅದನ್ ಮರ್ತು ಹಪ್ಪಳ ಸೆಂಡಿಗೆ ಅಂತ ಬಂದೋನು ನಾನು. ಪುನಃ ಮುರಿಯೋ ತರಹ ಆಯ್ತು. ಹಾಗೆ.. ಕಿವಿ ಹತ್ರ ಗುರ್ ಅಂತ ಶಬ್ದ ತಾಕಿದಾಗ… ನನ್ ಎದೆ ‘ದಸಕ್ಕ’ ಆದ ಹಾಗಾಯ್ತು, ಉಸ್ರೇ ನಿಂತ್ಹೋಯ್ತು! ಏನಪ್ಪಾ ಅಂತ ಹಿಂದೆ ನೋಡ್ದೆ. ನಮ್ ಗೌರಿ!! ಅದೇ ನಮ್ಮ್ ಗಬ್ಬ್ ದನ. ಅವಳಿಲ್ಲಿಗೆ ಬರೋದೆ.. ತಾನು ಎರಡು ಜೀವ ಅನ್ನೋದನ್ನೂ ಮರೆತು ನನ್ನ ಆರೈಕೆ ಮಾಡೋಕೆ ಬಂದಿದ್ಳು.

ನಾನು ಎಮ್.ಎಸ್ಸಿ. ಮಾಡೋವಾಗ ಅವ್ಳನ್ನ ನಮ್ ಮನೆಗೆ ನಾನೇ ತಗೊಂಡ್ ಬಂದಿದ್ದು. ಅವ್ಳ ಮುಂದಿನ ಒಂದು ಕಾಲು ಇಲ್ಲ. ಆದ್ರೂ ನಾನು ತಗೊಂಡ್ ಬಂದಿದ್ದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಬೈತಾ ಇದ್ರು.. ಆದ್ರೂ ನಾನ್ ಅವ್ಳನ್ನ ಬಿಟ್ಟ್ ಕೊಟ್ಟಿರ್ಲಿಲ್ಲ. ಆವಾಗ.. ನಮ್ ಅಜ್ಜಿ ನನ್ಗೆ ಜೊತೆ ಸೇರಿದ್ದು. ಗೊತ್ತಲ್ವಾ!! ನಮ್ಗೆ ಸಪೋರ್ಟ್ ಸಿಕ್ಮೇಲೇ ಬೇಕಾ… ಅವ್ಳನ್ನ ಗೌರೀ ಅಂತ ಕರೆದೆ. ಆದ್ರೇ “ಅಮ್ಮ” ಅಂತ ಕರೆದಾಗ್ಲೂ ಅವ್ಳೂ ಬರ್ತಾಳೆ. “ಅಂಬಾ” ಅಂದ ಹಾಗೆ ಆಗುತ್ತೆ ನೋಡಿ ಅದ್ಕೆ ಇರಬಹುದು. ಅದೇ ನೋಡಿ ಅವ್ಳು ಓಡ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದಿದ್ದು. ಅಮ್ಮನ ಅಮ್ಮಾ ಅನ್ನೋದಿಕ್ಕೆ ಇದೇ ಒಳ್ಳೆ ಕಾರಣ ಸೀಕ್ಕ ಹಾಗೆ ಆಯ್ತು.

ಹೀಗೇ ಹೇಳ್ತಾ ಹೋದ್ರೆ ನಂದೂ ಗೌರಿದು ಕಥೆ ಮುಗಿಯೋಲ್ಲ. ನಾಳೆ ನಾಡಿದರ ಹಾಗೆ ಅವ್ಳು ಅಮ್ಮ ಆಗ್ತಾಳೆ ಆವಾಗ ಇನ್ನೊಂದು ಪುಟ್ಟಗೌರೀನೂ ಬರ್ತಾಳೆ. ಅದೆಲ್ಲ ಸರಿ… ಮುಂದೇ ನಾನು ಗೌರೀಗೆ ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಮುತ್ತಿಟ್ಟು ಹಪ್ಪಳ ಸೆಂಡಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಎತ್ಕೊಂಡು ಬಂದೆ. ಆವಾಗ ಅಜ್ಜಿ,

“ಏನೋ ಮಗನೇ ಜೋರಾಗಿ ಅರಚಿದೆ ಅಮ್ಮಾSS ಅಂತ… ಏನ್ ಕಾಲು ಕುಂಟ್ತಾ ಇದಿಯಾ? ಏನಾಯ್ತೋ?”,

ಅದ್ಕೆ ನಾನು,” ಏನಿಲ್ವೇ, ಓಡ್ಹೋದ್ನಾ…”.

ಅವ್ಳು,” ಏನು ಬಿದ್ಯಾ ಏನ್ ಕಥೆ ನಿಂದು.. ಹುಡ್ಗೀ ಹಿಂದೆ ಬೀಳೋ ಅಂದ್ರೆ ಕಾಲ್ ಮುರ್ಕೊಂಡು ಬೀಳ್ತಾನೆ, ಮಂಗ..”,

ನಾನು,” ಹಾಗಲ್ವೇ ಸುಬ್ಬೀ ಹೋದ್ ವಾರ ಕಾಲೇಜಲ್ಲಿ…”.

ಅವ್ಳು,” ಹಾಂ.. ಸರಿ ಬಿಡು ಗೊತ್ತಾಯ್ತು ಬಾ ಐಯೋಡೆಕ್ಸ್ ಹಚ್ತೀನಿ.. ನಿಮ್ಮ್ ಅಮ್ಮ ಕಂಡ್ರೇ ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ಹೇಳ್ತಾಳೆ… ಬಾ”.

ನಾನು ಹಾಗೆ ಕುಂಟ್ತಾ ಹೋದೆ ಅವ್ಳ ಹಿಂದೆ. ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಿಸ್ನೀರಲ್ಲಿ ತೊಳೆದು, ಐಯೋಡೆಕ್ಸ್ ಹಚ್ಚಿ ಬಿಟ್ಳು..

ಅಯ್ಯೋ ದೇವ್ರೇ. ನೋಡಿದ್ರಲ್ಲ.. ನಮ್ ಇಬ್ರು ತಾಯಂದ್ರು. ಹೊಟ್ಟೆಲಿ ಹುಟ್ಟಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೂ ಮುದ್ದಿಸ್ತಾರೆ, ಆರೈಕೆ ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲೋ ಒಂದ್ ಕಡೆ ಅನ್ಸತ್ತೆ ನನ್ಗೆ, ನನ್ ಪುಣ್ಯ ಎಲ್ಲ ಇವ್ರುಗಳೇ ಖಾಲೀ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅಂತ. ಯಾಕಂದ್ರೆ ನಾನು ಯಾವ್ದೇ ಸಮಸ್ಯೇಲಿ ಇದ್ರೂ, ಈ ಇಬ್ರೂ ಅಲ್ಲಿ ಹಾಜಾರ್‌, ಒಂದಾ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ, ಇಲ್ಲ ಮನ್ಸಲ್ಲಿ. ನಮ್ಮ್ ಅಜ್ಜೀ ಅಂತೂ ಫೋನ್ನಲ್ಲಿ!! ಅವ್ರಿಗ್ ಮಾಡ್ಬೇಕಾದ ಆರೈಕೆ ಅವರಿಂದ ನಾನ್ ಮಾಡ್ಸ್ಕೊಂತಾ ಇದೀನಿ.

ಈ ಇಬ್ಬರೂ ನನ್ ಪುಣ್ಯ ಕಥೆಗಳು, ಕೋಟಿ ವಿಧದ ಪುಣ್ಯಗಳು. ಒಂದು ಗೋವು, ಇನ್ನೊಂದು ಮಾಯೆಯ ಗೋವು…

“ಲೋ.. ನಾದ.. ಊಟಕ್ ಬಾರೋ.. ಆಮೇಲೆ ಕಾಯಿ ಸುಲಿಯೋವಂತೆ..”

(ಏರು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ)ಹಾಂ… ಬಂದೇ…

(ಧ್ವನಿ ತಗ್ಗುತಾ) ನೋಡಿ ಇದು ನಮ್ಮ ಮಾತೃಶ್ರೀ, ಇನ್ನೊಂದು ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ.  ಇವ್ಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ರೇ ಇವತ್ತಿಗೆ ಮುಗಿಯಲ್ಲ.. ಇರೀ ನಾನು ಊಟ ಮಾಡೋಕೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ… ಬರ್ಲಾ…

(ತನ್ನೊಳಗೆ) ಛೇ ನಾದ.. ನಾದ.. ಅಂತ ಕರೀತಾಳೆ.. ಗಬ್ಬುನಾಥದ ರೀತಿ ಕೇಳ್ಸತ್ತೆ. ನಾದಭೃಂಗ ಅಂತ… ಸೂಪರ್ ಡೂಪರ್ ಹೆಸ್ರು ಇರೋವಾಗ.. ಥೋS ಅದ್ಯಾವ್ ಸೌಭಾಗ್ಯಕ್ ಆ ಹೆಸ್ರಿಟ್ರೋ…

ಕಡಲು ಭೋರ್ಗರೆವ ಶಬ್ಧ ಕಿವಿಗೆ ಈಗಷ್ಟೇ ಬಿತ್ತು. ಕತ್ತು ಬೇರೆ ಕಡೆ ತಿರುಗದೆ, ಅವಳನ್ನ ನನೆಸ್ಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದವ ನಾನು ಚಾಟೀ ಮರದ ಕೆಳಗಡೆ ಕೂತ್ಕೊಂಡು ತಂಗಾಳಿ ಕುಡಿಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ಸಿತು. ಆದ್ರೂ, ಅವ್ಳು ನನ್ ಕಣ್ ಮುಂದೇನೇ ಓಡಾಡ್ತಾ ಇದ್ಳು. ಏನು? ಕನಸಾ? ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ಅಲ್ಲ ಹಗಲುಗನಸು.

ಅವಳಿದ್ದಾಳಲ್ವ!! ಅವ್ಳು ಹಾಗೆ. ಯಾಕೇ ಅಂತ ಹೇಳಲಾ.. ಅವ್ಳು ಸದಾ ನನ್ ಜೊತೆಗೆ ಇರೋ ಸದಾಸಂಗಾತಿ. ಮೃದು ಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಹೊರಳಾಡ್ತಾಳೆ.. ಕಚಗುಳಿ ಇಟ್ಟ ಹಾಗೆ. ಒಂದೊಂದು ಸಾರ್ತಿ ಬರೇ ಬೊಗಳೆ ಬಿಡ್ತಾಳೆ. ಜನ್ರು ನಂಬ್ಲಿ.. ಸಮಾಧಾನ ಪಡಲೀ ಅಂತ… ಯಾಕೆ ಅಂದ್ರೇ ಅವ್ಳು ಇರೋದೇ ಹಾಗೆ. ಆದ್ರೇ ನನ್ ಮಾತು ಮೀರಲ್ಲ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಮಿರದ್ರೇ ಅವ್ಳಿಗೇ ಬೇಜಾರಾಗತ್ತೆ. ಇದೇ ಅವ್ಳ ಮನಸ್ಸು ಮೃದುವಾದ ಮನಸ್ಸು.. ಎಷ್ಟ್ ಒಳ್ಳೆಯವಳಲ್ವಾ!!

ಇರ್ಲಿ.

ಇಲ್ಲಿ ಅವ್ಳ ಯೋಚನೆ, ಮುಂದಾಲೋಚನೆ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಅದೆಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಕೂರೊಣ ಅಂತ ಬಂದೆ‌. ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ…

“ಲೇಖರಂಜನ ಅಲ್ವಾ ನೀವು!!”

ಅಂತ ಸುಂದರವಾದ ಹೆಣ್ಣಿನ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಸ್ತು.. ತಿರುಗಿದೆ..
ಅಯ್ಯೋ ಏನಂತೀರಾ… ತಂಗಾಳಿಗೆ ಹಾರೋ ಕೂದಲು, ಮೈಲ್ಡ್ ಆರೋಮದ ಸೆಂಟ್, ಸನ್ ಕಿಸ್ಡ್ ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾರಲ್ವಾ ಹಾಗೆ ಅವಳ ಬೆಳ್ಳನೆಯ ಮುಖ… ನಿಂತಲ್ಲೇ ಗಡುಸಾಗಿ ಕಂಡ್ರೂ ಒಳಗಡೆ ಕರಗಿ ನಿರಾಗಿದ್ದೆ…

“ಸರ್, ಲೇಖರಂ…”

(ಕನಸಲ್ಲಿನಿಂದ ಎದ್ದವರ ಹಾಗೆ)
ನಾನು, “ಅ.. ಅ.. ಹಾಂ! ಹೌದು.. ನೀವ್ಯಾರು ಅಂತ ತಿಳಿಲಿಲ್ಲ..”

ಅವ್ಳು, ” ನಾನು ಶುಚಿ ಮೋಹನ್ ಅಂತ.. ನಾನು ಯಾರಂತ ನಿಮ್ಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗ್ಬೇಕು.. ನಾನು ನೀವು ಹಾಡೋ ಹಾಡು ಎಲ್ಲಾ ನೋಡಿದೀನಿ ಸರ್.. ಒಳ್ಳೆ ಹಾಡ್ತೀರ..”

ನಾನು ಒಳಗಡೆ ಎಷ್ಟು ಖುಷಿ ಪಟ್ಕೊಂಡೆ ಅಂದ್ರೇ…. ಮರ್ಯಾದೆ ಮೈಂಟೇನ್ ಮಾಡ್ಬೇಕಲ್ವ, ” ಓಹ್ ಹೌದಾ.. ಧನ್ಯವಾದ. ನಿಮ್ ಹೆಸ್ರು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ, ಶುಚಿ.”

ಅವ್ಳು, ” ಹೌದಾ ಸರ್ ಥೇಂಕ್ಸ್!! ನಮ್ಮ್ ಮನೇಲೀ ನಿಮ್ ಹಾಡುಗಾರಿಕೆ ದಿನಾ ಕೇಳ್ತಾರೆ… ನಮ್ ಅಪ್ಪ ಅಂತೂ ನಿಮ್ಗೆ ಫಿದಾ.. ಆ ಗಮಕಗಳು, ಸಂಗತಿಗಳು.. ಯಾವ್ದೇ ರಾಗದ್ದಾಗಿರ್ಲೀ ಸೂಪರಾಗಿ ಕೇಳ್ಸತ್ತೆ…..”

ನಾನು ಏನೂ ಮಾತಾಡದೇ ಅವ್ಳ ಮುಖಾನೇ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದೆ!!…

ಅವ್ಳು, ” ಒಂದ್ಸಲ ಏನ್ ಗೊತ್ತಾ.. ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ, ಹಾ  ಹೋದ್ ವರ್ಷ ಅನ್ಸತ್ತೆ… ನಿಮ್ ಕಚೇರಿ ಇದ್ದಾಗ, ನಾನು ಬೆಂಗ್ಳೊರಿಂದ ರಜಾ ಹಾಕೊಂಡು ಹೊರ್ಟಿದ್ದೆ.. ಬರೋವಾಗ ಜೋರು ಜಡಿ ಮಳೆ.. ಏನಂತೀರ!! ಭಾರೀ ಮಳೆ. ಸುತ್ತ ನೆರೆ… ನಮ್ಮ್ ಬಸ್ಸು ಮಧ್ಯಕ್ಕೆ. ಹೋಗ್ತಾ ಇದೆ..”

ನಾನು (ಶಾಕ್ ಆಗಿ), ” ಹಾಂ!!..”

ಅವ್ಳು, “ಅಲ್ಲ.. ಅದು ಡೀಪಾಗಿ ಹೇಳ್ದೆ… ಘಾಟಿಲಿ ಗಾಡಿ ಜಖಂ… ಆ ಕತ್ತಲೆ ಕಾಡಲ್ಲಿ ಯಾರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.. ಬರೇ ಎರಡು ಶ್ಟ್ರೀಟ್ ಲೈಟ್ಗಳು ಕಾಣ್ಸುತ್ವೆ… ರಾತ್ರೀ ಇಡೀ ಅಲ್ಲೇ ಕಳೆದಿದ್ದು‌‌.. ನಿಮ್ ಕಚೇರಿ ನೋಡೋಕೆ ಆಗಿಲ್ಲ.. ಛೇ..”

ನಾನು,” ಓಹ್ ಹೌದಾ! ಕ್ಷಮಿಸಿ… ರಾತ್ರೀ ಎಲ್ಲ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ರೀ ಅಂದಾಗ ಬೇಜಾರಾಯ್ತು… ಹೌದೂ.. ನಿಮ್ ಊರೆಲ್ಲಿ?”

ಅವ್ಳು,” ಕಾರ್ಕಳ ಸರ್… ಆದ್ರೇ ಬೆಂಗ್ಳೂರಲ್ಲಿ ಸೆಟ್ಟಲ್ಡ್ ನಾವು…”

ಅಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಯಾರೋ‌..
“ಶುಚೀ…. ಬ್ಯಾಗ್ ಹಿಡ್ಕೊಳೆ…”

ಅವ್ಳು, “ಸರ್… ಇದು ನಮ್ ಮನೆಯೋರು ಮೋಹನ್ ಅಂತ…”

ಇಷ್ಟ್ ಹೊತ್ತೂ ಖುಷೀಲಿ ಕುಣಿತಾ ಇದ್ದ ನನ್ ಹೃದಯ, ಈಗ ಬಾಂಬ್ ಇಟ್ಟಾಗೆ ಆಯ್ತು.. ನಿಮ್ಗೂ ನನ್ ಪರಿಸ್ತಿತಿ ಅರ್ಥ ಆಗಿರ್ಬಹುದು.

ಅವ್ಳು, “ನಂಗೆ ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟ, ಅದ್ಕೆ ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ಅಂಗಡೀಗೆ ಹೋಗಿದ್ವಾ… ಅಲ್ಲೇ ನನ್ ಬ್ಯಾಗ್ ಬಿಟ್ಬಂದೆ… ಈಗ್ ನೋಡಿ ಬೈತಾರೆ… “

ಹೆಸರಿನ್ ಪಕ್ಕ ಮೋಹನ್ ಅಂತ ಇದ್ದಿದ್ ನೋಡಿನೇ ಅರ್ಥ ಮಾಡ್ಕೋ ಬೇಕಿತ್ತು.. ನಾನೊಬ್ಬ, ಇತಿ ಮಿತಿ ಇಲ್ದೆ ಕನಸು ಕಾಣ್ತೀನಿ…

ನಾನೇ ಗ್ರೀಟ್ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಕೈ ಇಟ್ಟೇ…

“ಹೆಲ್ಲೋ ಸರ್… ಒಳ್ಳೆ ಹೆಡ್ತೀನ ಪಡ್ಕೊಂಡಿದೀರಾ!”

ಅವ್ಳು, ” ನೋಡ್ರೀ ಎಲ್ಲಾರೂ ಹೇಳ್ತಾರೆ.. ಈಗ ಸರ್ ಕೂಡ ಹೇಳಿದ್ರು…. ನಾನ್ ಎಷ್ಟು ಒಳ್ಳೆಯೋಳು ಅಂತ!!”

ಅವನು, “ಹಾಂ.. ಹಾಂ ಹೌದ್ ಹೌದ್ ಈ ಸೌಭಾಗ್ಯಕ್ಕೇನು ಕಮ್ಮಿ ಇಲ್ಲ… ಅವ್ರೂ ಹೇಳಿದ್ದೂ ‘ಎಂತಾ ಹೆಂಡ್ತಿ ಪಡ್ಕೊಂಡಿದ್ದೀರ… ಎಷ್ಟು ತಲೆ ತಿಂತಾಳೆ ಅಂತ’ ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ…”

ಅವ್ಳು, ” ರೀ ಏನ್ರೀ ನೀವು ರೇಗಿಸ್ತೀರಾ… ಸರ್.. ಸರ್ ನೋಡಿ ಸರ್…”

ನಾನು ಮಂಕು ಗೂಬೇ, “ಹಹ.. ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ.. ಒಳ್ಳೇ ಅರ್ಥದಲ್ಲೇ ಅಂದಿದ್ದು… ಸರ್ ನಿಮ್ಮನ್ನ ಎಲ್ಲೋ ನೋಡ್ದಂಗೆ ಇದೆ…”

ಅವನು,”ನೋಡೇ ನೋಡಿರ್ತೀರ ಸರ್ ಲಾಸ್ಟ್ ಬೆಂಚಲ್ಲಿ ಕೂತವರು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪರಿಚಯ ಇರ್ತೀವಿ ನಾವು!!”

ನಾನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದೆ ಗೊತ್ತೆ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ..

ಅವನು,” ಸರ್ ರಂಜನ್ ಸರ್… ಮೋಹನ್ ವಿಶ್ವಸಾಗರ್ ನಾನು… ಬಿ.ಎಸ್ಸೀ. ೨೦೧೧ ಬ್ಯಾಚು… ಎಂ.ಜಿ‌.ಎಂ. ಕಾಲೇಜ್!!”

ನಾನು (ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡು),” ಅಯ್ಯಾ ಈಯಾ ಮಾರಾಯ.. ಏತ್ ವರ್ಷ ಅಂಡು!! ಇತ್ತೆ ದಾದಾ ಮಲ್ಪುವಾ?”

ಅವನು,”ಯಾನು… ಬೆಂಗ್ಳೂರುಡು ಉಲ್ಲೆ.. ಸಾಫ್ಟ್ ವೇರ್ ಇಂಜೀನಿಯರ್..”

ಅವ್ಳು ಅರ್ಥ ಆಗದೆ.. “ನಿಮ್ ಇಬ್ರಿಗೂ ಮೊದಲೇ ಪರಿಚಯ ಇದ್ಯಾ?!!.. ಪ್ಲೀಸ್ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡೀ…”

ಅವನು,” ಲೇ ನಿಂಗೇನು.. ತುಳು ಕಲಿಲಿಕ್ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.. ನಾನ್ ಮಾತಾಡಿದ್ರೆ ನಿಂಗೇನ್ ಆಗೋದು?… ಇವ್ನೂ ನನ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಕಣೇ… ಡಿಗ್ರೀಲಿ ಇರ್ತಾ ಕ್ಲಾಸ್ ಮೇಟ್… ನಮ್ ಕಾಲೇಜ್ ಪ್ರೆಸಿಡೆಂಟ್ ಬೇರೆ ಆಗಿದ್ದ.. ಆಗ್ಲೂ ತುಂಬಾ ಫೇಮಸ್.. ಈಗ್ಲೋ ಇನ್ನೂ ಫೇಮಸ್!!… ಬಟ್ ನಿಂಗ್ ಹೇಳಿರ್ಲಿಲ್ಲ ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ”

ಅವ್ಳು,” ಹೌದಾ!!! ಹಾಗಾದ್ರೆ ಸೂಪರ್!!! ಇನ್ನು ದಿನಾ ಇವ್ರ ಕಚೇರಿ ನಮ್ ಮನೇಲೀ… ಬನ್ನಿ ಇವತ್ ನಮ್ ಮನೆಗೆ ನೀವು ತಿನ್ನೋದು ಹಾಡೋದು ತಿನ್ನೋದು ಹಾಡೋದು ಅಷ್ಟೇ!!!…”

ಅಮ್ಮಾ ತಾಯಿ ನಿನ್ನ ನೋಡಿನೇ ಕರಗಿ ಹೋದೆ… ಈಗ ನಿನ್ ಗಂಡ ನನ್ ಫ್ರೆಂಡು ಅಂತ ಮೀಟರ್ ಫುಲ್ ಆಫ್ ಆಗಿ ಹೊಟ್ಟೆ ತೊಳ್ಸ್ತಾ ಇದೆ… ಇನ್ ಮನೇಗ್ ಬಂದು ತಿಂದ್ರೇ ನನ್ ಕಥೆ ಮುಗೀತು.. ನಾನ್ ಬರಲ್ಲ ತಾಯಿ…
” ಹೇ.. ಸಾರಿ ಬೇಡ. ನಂಗ್ ಆಗಲ್ಲ…”

ಅವ್ಳು,”ಏನ್ ಆಗಿಲ್ಲ ಬರಲೇ ಬೇಕು… ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೇ ಎಳ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ ನೋಡಿ..” ಅಂತ ನೇ ಕೈ ಹಿಡ್ಕೊಂಡ್ಬಿಡೋದಾ?! ನಂಗಂತೂ ಮನ್ಸಲ್ಲಿ “ಢುಂ” ಅಂತ ಶಬ್ಧ ಬಂದಂಗಾಯ್ತು! ಅಯ್ಯೋ ಮೈ ಎಲ್ಲ ತಣ್ಣಗಾಯ್ತು! ಎಂತ ಮಾಡುದು.. ಬೇಡ ಹೇಳ್ಕೊಂಡೇ ಹೋದೆ…

ಅವರು ಮನೆ ಒಂದು ಸುಂದರ ಅರಮನೆ ತರಹ ಇದೆ. ನಂಗಂತೂ ಒಳ್ಳೇ ಸತ್ಕಾರ ಸಿಕ್ತು.. ತ್ಯಾಗರಾಜರ ಕೀರ್ತನೆ, “ಎಂದರೋ ಮಹಾನುಭಾವುಲು….” ಅಂತ ಹಾಡೋಕೆ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿ… ಎರಡು ಘಂಟೆ ಎರಡು ಕೃತಿ ಹಾಡಿದೆ… ಅವ್ರೆಲ್ಲ ತುಂಬಾ ಖುಷಿ ಪಟ್ರು… ಹಾಗೆ ಒಂದು ತಿಲ್ಲಾನ ಹಾಡಿ ಕಚೇರಿ ಮುಗಿಸಿದೆ..

“ಹಾಂ!!! ಇನ್ನೇನು? ಊಟಕ್ ಬಡಿಸ್ತೀಯೆನೆ ಇಲ್ಲಾ ನೀನೂ ಹಾಡ್ತೀಯೊ?…” ಅಂತ ಅವರಪ್ಪ ಅಮ್ಮಾನ್ ಹತ್ರ ಗೋಗರಿಯೋಕೆ ಸ್ಟಾರ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ರು… ಅಷ್ಟ್ ಹೊತ್ತಿಗಾಗ್ಲೇ ಎಂಟು ಘಂಟೆ ಆಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು… ಅವರಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅವ್ಳು ಸೇರಿ ಎರಡು ಬಗೆಯ ಪಲ್ಯ, ಸಾರು, ಸಾಸಿವೆ ಎಲ್ಲ ಮಾಡಿದ್ರು.. ತಿಂದೆ ನೋಡಿ ನಾನು… ತಿಂದಿದ್ ಕಿಂತ ತಿನ್ಸಿದ್ದೇ ಜಾಸ್ತಿ..

ಅವರಮ್ಮ ಆ ಅರ್ಜಂಟಲ್ಲಿ,” ಹೋಳಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಅಲ್ವ ನಿಮ್ಗೇ..    ಮಾಡಿದೀನಿ ತಗೊಳ್ಳಿ…”

ನಾನು,” ಇದೆಲ್ಲ ಇಷ್ಟ್ ತರಾತುರಿಲಿ ಬೇಕಿತ್ತಾ… ಬೇಡಮ್ಮ… ಪ್ಲೀಸ್ ನನ್ ಹೊಟ್ಟೆ…. ಹೌದು ನಂಗಿಷ್ಟ ಅಂತ ನಿಮ್ಗೆ ಹೇಗ್ ಗೊತ್ತಾಯ್ತು?!!..”

ಶುಚಿ, ” ಅವ್ರಿಗೆ ನೀವಂದ್ರೇ ಮುಗೀತು ಸರ್… ದಿನ ಎದ್ರೆ ನೀವೇ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ”

ಮೋಹನ್, ” ಇವ್ಳೇನು ಕಮ್ಮೀನಾ?!… ನಿನ್ ಹಾಡುಗಾರಿಕೆಗೆ ತಾಳ ಹಾಕಿ ತೂಕಡಿಸಿದ್ದೂ ಇದೆ… ನಾಡಿದ್ ಜಾತ್ರೆ ಮಗ್ಸೀ ಹೋಗೋವಾಗ ಎಲ್ಲಾ ರೆಕಾರ್ಡಿಂಗ್ಸ್ ನ ಅವಳ ಫೋನ್ ನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಕೊಡಪ್ಪ!! ಮರ್ತುಬಿಟ್ಟೀಯ… ಮುಂದೆ ನಂಗಲ್ಲ… ನಿಂಗೇನೆ ಸಮಸ್ಯೆ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ..”

“ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ”, ನಾನು ನಕ್ಕೊಂಡು ನಕ್ಕೊಂಡು ಮನ್ಸಲ್ಲೇ ಬೈಕೊಂಡೆ.. ಈ ಶೋಕೀ ವಲ್ಲಭ, ಒಂದ್ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನನ್ ನೋಟ್ಸ್ ಕೇಳ್ತಿದ್ದ.. ಈಗ ಹೆಂಡ್ತಿನ ಇಂಪ್ರೆಸ್ ಮಾಡೋದಿಕ್ಕೆ  ನನ್ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಕೇಳ್ತಾನೆ… ಇಂತ ವಲ್ಲಭರಿಗೆ ಹಣ್ಣುಗಳು ಸಿಗ್ತಾವೆ… ನಮ್ಮಂತೋರಿಗೆ ಸಿಗೋದಿರ್ಲಿ ನೋಡೋದೂ ಇಲ್ಲ… ನೋಡಿದ್ರೆ ಇದೇ, ಶುಚಿಯಂತೋರು.. ಮದ್ವೆ ಆದ ಆಂಟಿಗಳು… ಒಟ್ನಲ್ನಿ ನಾನು ಅಂಗಡಿ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡೋದು ಒಳ್ಳೆದನ್ಸತ್ತೆ.. ಅಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಓಡಾಡ್ತಾವೆ.. ಹ್ಹಹ್ಹ..

“ಸರಿನಪ್ಪ ಮೋಹನ ನನಿಗ್ ಹೊರಡ್ಬೇಕು… ಬರ್ಲೇನೋ?”

ಅವ್ನು, “ಆಯ್ತು ಸರ್… ಹೋಗ್ ಬನ್ನಿ…”

ನಾನು ಬ್ಯಾಗ್ ನಲ್ಲಿ ಏನೋ ಹುಡುಕ್ತಿದ್ದಾಗ,

“ಮತ್ತೆ ಬನ್ನಿ… ” ಅಂತ ನನ್ ಕೈಗೆ ಬುಕ್ ಇಡ್ತಾಳೆ ಶುಚಿ…

ನಾನು, “ಏನಿದು?..!”

ಅವ್ಳು, “ಆಟೋಗ್ರಾಫ್ ಕೊಡಿ ಮಹೋದಯರೇ..”

ನಾನು ಒಂದು ಬುಕ್ ತೆಗ್ದು, “ಹ್ಹಹ್ಹ.. ಬೇಡ… ಇದು ತಗೊಳ್ಳಿ.. ಇದ್ರಲ್ಲಿ ನನ್ ಆಟೋಗ್ರಾಫ್ ಆವಾಗ್ಲೇ ಬರ್ದು ಇಟ್ಟಿದೀನಿ. ನಂಗೆ ಹಾಡೋ ಸುಖದ ಜೊತೆ ಬರಿಯೋ ಸುಖನೂ ಅನುಭವಿಬೇಕು.. ನನ್ ಪುಸ್ತಕ , “ಶೃಂಗಾರ ಭಾವ ಸಂಜೀವ” ಓದಿ…

ಅವ್ಳು,” ಓಹ್ ಹೌದಾ!!… ಸೂಪರ್ ನೀವು… ಏನ್ ಏನ್ ಟ್ಯಾಲೆಂಟ್ ಇದೇ ಸರ್ ನಿಮ್ಗೆ…”, ಬುಕ್ ನೋಡ್ತಾ, “ಆದ್ರೇ ಇಲ್ಲೀ ಆಥರ್ ನಾದಭೃಂಗಾ ಅಂತ ಇದೇ..”

“ಹಾಂಽ ಅದು ನನ್ ಪೆನ್ನು… ನಾನ್ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ್ರೂ, ಬರಿಯೋದು ಈ ಪೆನ್ ಅಲ್ವಾ… ಅದಿಕ್ಕೆ ಅವಳ ಹೆಸರನ್ನೇ ಕಾವ್ಯನಾಮವಾಗಿ ಇಟ್ಕೊಂಡಿದೀನಿ.. ಓಕೇ ನಾನ್ ಹೊರಟೆ.. ನೀವು ಮಲ್ಕೊಳೀ.. ಆಮೇಲೆ ಓದಿ..”

ನಾನ್ ಹೋದೆ,

ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ,

ನೋಡಿ ನನ್ನ ಇದ್ದ ಆಸೆಗಳೆಲ್ಲಾ ಇದೇ ತರಹ ಏನಾದ್ರೂ ಗಾಳಿಲೇ ತೂರಾಡ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತಾವೆ.. ಯೋಚನೆ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಿ.‌ ಇದು ನಮ್ಮೂರು, ನಮ್ಮೂರಲ್ ಒಂದು ಇಷ್ಟ್ ಜನ ನಮ್ ಹತ್ರ ಬರ್ತಾರೆ ಹೋಗ್ತಾರೆ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ಆದರೇ,
ನನಿಗ್ ಯಾರಿರ್ತಾರೋ ಇಲ್ವೋ ಆದ್ರೆ ನನಗೆ ಬೇಜಾರು ಮಾಡದ, ಮಾತು ಮೀರದ, ನನ್ನ ನಾದಭೃಂಗಾಳೇ ಎಷ್ಟೋ ಒಳ್ಳೆಯೋಳು.. ಅಲ್ವಾ?!… ಈಗಲೂ ಅವಳೇ ಎಚ್ಚರಿಸ್ತಾಳೇ ನೋವು ಮಾಡ್ಕೊಳೋವಾಗ…