ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗಿಕೊಂಡಿರೊ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಎಬ್ಸಿ, ಅವ್ಳು ಹೇಳಿದ್ ನೋಡಿದ್ರೇ, ಅಲ್ಲೇ, ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೇ ಜೋರು ನಗು ಬಂತು. ಯಾಕಂದ್ರೇ ಆ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಅವ್ಳ ಆ ವಿಚಿತ್ರ ಯೋಚನೆ, ನನಗೆ ನೂರು ನಾಯಿ ಮರಿಗಳು ಬಂದು, ಮೈಮೇಲೆ ಹೊರಳಾಡ್ಕೊಂಡು ಕಚಗುಳಿ ಇಟ್ಟ ಹಾಗಾಯ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನ್ ಅವ್ಳ ಹತ್ರ ಕೇಳಿದೆ,
“…. ಏನೇ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿವರೆ ಹೋಗ್ಬೇಕೇನೆ? ಈ ರಾತ್ರೀಲೀ ಈ ಕೋಟೆ ಭೇದಿಸಿ ಹೋಗೋದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭನೆನೇ?… ಒಳ್ಳೆ ಕಥೆ ನಿಂದು..”
ಅವ್ಳು, “ಇಲ್ಲಾ ಕಣೋ ನನಿಗ್ ಅಲ್ಲಿಗ್ ಹೋಗ್ಲೇಬೇಕು… ಹೇಗಾದ್ರೂ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗೋ… ನಿಂಗ್.. ನೀನ್ ಏನ್ ಬೇಕಾದ್ರೂ ಹೇಳು ನಾನ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ… ತುಂಬಾ ಕಾಡ್ತಾ ಇದಾನೋ ಅವ್ನು… ಪ್ಲೀಸ್…”
ನಾನು, “ಅಲ್ಲಾ… ನಾನು… ಇಷ್ಟ್ ವರ್ಷ ಆಯ್ತು.. ನಿನ್ನಂತ ಪ್ರೇಮಿನ ನೋಡಿಲ್ಲ ಕಣೆ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ಅವ್ನು ನಿನ್ ಕಾಟ ಇಲ್ದೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಖವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಬರೋಣ ಅಂತ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿಗ್ ಹೋದ್ರೇ ನೀನ್ ಇನ್ನೂ ಅವ್ನ ಹಿಂದೆ ಹೋಗ್ತೀಯ ಅಂತೀಯಲ್ಲೇ…”
ಅವ್ಳು, “… ಅವ್ನು ಹೋಗಿದ್ದು ಬ್ಯುಸಿನೆಸ್ ಮೀಟಿಂಗ್ಗೆ ಅಂತ… ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿರೋಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಅವ್ನಿಗೆ… ಇವಾಗ್ ಏನು ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀಯ ಇಲ್ಲಾ.. ನಾನೇ ನಿನ್ ಗಾಡಿ ತಗೊಂಡ್ ಹೋಗ್ಲಾ?…”
ನಾನು, “ಏನ್ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾನೇ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ, ಇವಾಗ ಮಲ್ಕೋ…”
ಅವ್ಳು, “… ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಪ್ಪ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಅಂತ ಕೇಳ್ತಾರೇ… ಇವಾಗ ಹೋದ್ರೇ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎಂಟು ಘಂಟೇಗೆಲ್ಲ ಬರಬಹುದು… ಆವಾಗ ರೌಂಡ್ಸ್ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದು ಅಂತ ಹೇಳ್ಬಹುದು… ಅಣ್ಣಾ ಬಾರೋ… ಪ್ಲೀಸ್…”
ನಾನು, “…ಆಯ್ತಮ್ಮ… ಸರೀ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ… ಆದ್ರೇ….”
ಅವ್ಳು, “.. ಏನೋ ಆದ್ರೇ?..”
ನಾನು, “ಅ..ಅ.. ಅನ್ರಿತಾಳ್ ನಂಬರ್ ಕೊಟ್ಟರೇ ನಮ್ಗೇ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗೋಕೆ ಸುಲಭ ಆಗುತ್ತೇ…”
ಅವ್ಳು, “ಲೇ ನಾಯಿ… ನಿನ್ ಟೇಸ್ಟೇನೋ… ಅವ್ಳ್ ಯಾವಳೋ ಅವ್ಳು …. ಆ ಕಿತ್ಹೋಗಿರೋ ಫಿಗರ್ ಎಲ್ಲೀ ನೀನೆಲ್ಲೀ?… ಥೂ ಕರ್ಮ…”
ನಾನು, ” ನಾನ್ ಅಷ್ಟ್ ಚೆನಾಗಿದ್ದೀನ್ ಏನೇ?!!..”
ಅವ್ಳು, “ಹೂಂ ಮತ್ತೆ… ನನ್ ಅಣ್ಣಾ ಅಲ್ವಾ… ನಿನಿಗ್ ಅವ್ಳಲ್ಲ ಕಣೋ.. ನೀನು ನೋಡಿದ್ರೇ ಸೂಪರ್ ಹಂಕ್…. ಬಿಡು ನಿನಿಗ್ ನಾನೆ ಹುಡುಗಿ ಹುಡುಕ್ತೀನಿ ನೋಡು…”
ಅಯ್ಯಾ ನಮ್ಬರ್ ಕೊಡೋಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಅನ್ನು. ಇದಿಕ್ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಬ್ಯುಲ್ಡಪ್ಪು?, ” ಸರೀನಮ್ಮ.. ನೀನೆ ಹುಡುಕುವಿಯಂತೇ.. ಸರೀ.. ಬಾ.. ಹೋಗಣ..”
“ಯ್ಯೇಯ್!!!…”
ಮೆಲ್ಲ ಜಾಕೆಟ್, ಪರ್ಸ್, ತಗೊಂಡು ನಾನು ಬಾಗ್ಲ್ ಹತ್ರ ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದೆ.. ಇವ್ಳು ‘ಢಮಾಢೀಮೀ’ ಅಂತ ಶಬ್ದ ಮಾಡ್ತಾ ಬರೋವಾಗ, “ಅಣ್ಣಾ ಹೋಗಣ…”
ನಾನು, “ಏಯ್ ಮೆಲ್ಲ.. ಅಪ್ಪ ಎದ್ರೇ ಮುಗೀತು ಗೊತ್ತಲ್ವ..”
ಅವ್ಳು (ಮೆಲುಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ), “ಆಯ್ತೂ… ಬಾರೋ.. ಮಾರಾಯ..”
ನಾನ್ ಡೋರ್ ತೆಗೀತ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ನಮ್ ಬಂಟೀ, ಅದೇ ನಮ್ ಮನೆ ನಾಯಿ “ಕುಸು ಕುಸು” ಅಂತ ಬಂದ.. “ಲೋ ಶಬ್ಧ ಮಾಡ್ಬೇಡ್ವೋ…” ಅವುಂದು ಆಟ ಆಡೋ ಮೂಡು. ಮೈಮೇಲೆಲ್ಲ ಹೊರಳಾಡೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ. ಅದನ್ ಬಿಡ್ಸೋ ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಸಾಕು ಸಾಕಾಗಿ ಹೋಯ್ತು.
ಇತ್ತ ಇವ್ಳು, ” ಬಾರೋ ಸುಮ್ನೆ.. ಅವ್ನು ಹೋಗ್ತಾನೆ ಬಿಡು..
ನೀನ್ ಕಾರ್ ತೆಗಿ.. ನಾನ್ ಗೇಟ್ ತೆಗೀತೀನಿ..”
“ಬಂದೆ ಇರೇ..”
ನೀವು ಬೈಕ್ನ ನ್ಯೂಟ್ರಲ್ಲಲ್ಲಿ ನೂಕೋದ್ ನೋಡಿದೀರಾ.. ಕಾರ್ ನ ನೂಕ್ಕೊಂಡು ಹೋಗೋದು ನೋಡಿದೀರಾ… ಅಯ್ಯೋ ಏನ್ ಪಾಡೋ ನಂದೂ.. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಎಚ್ಚರ ಆಗ್ಬಾರ್ದು ಅಂತ ಇಂತದ್ದೆಲ್ಲ ಈ ಶೂರ್ಪನಖಿಗೋಸ್ಕರ ಮಾಡ್ಬೇಕು..
ಹಾಗೆ ಅವ್ಳು ಬಂದು ಕಾರಲ್ಲ್ ಕೂತು, ” ಲೋ ತೆಗಿಯೋ ಗಾಡಿ ಬೇಗ… ನಾಳೆ ಲೇಟಾಗತ್ತೆ ನೋಡು… ಅದೇನ್ ಬೇರೆ ಡ್ಯೂಟೀಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅಂತೀಯ..”
“ಹೌದು ನಿಂಗೇನು?.. ನಿಂಗೆ ಕಾಲೇಜ್ ರಜಾ.. ಇದ್ರೇ ಓದ್ಕೊಂಡ್ ಇರ್ತೀಯ… ನಿನ್ನ ಆ..ಯಪ್ಪ.. ಮದ್ವೇ ಆದ್ರೇ ಮುಗೀತು ಕಥೆ..”
ಅವ್ಳು,” ಆಯ್ತ್ ಆಯ್ತು ಈವಾಗ್ ಹೊರ್ಡು.. ಹೊರೊಡೋ…”
ಇದೇ ನೋಡಿ ನನ್ ಕರ್ಮ ಈ ಒಂದ್ ಘಂಟೇ ರಾತ್ರೀಲೀ ಎದ್ದು, ಇವ್ಳ್ ಹೇಳಿದಿಕ್ಕೆ ತಾಳ ಹಾಕ್ಬೇಕು. ಅದ್ಬೇರೆ ಬೈಗುಳನೂ ತಿಂತಾ ಇರ್ಬೇಕು.. ಇದೇ ಈ ಗಂಡ್ ಹುಳ ಆಗಿ ಹುಟ್ಟಿರೋದಿಕ್ಕೆ ಸಿಗೋ ಪ್ರಸಾದ.. ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಾಗೆ ಗಾಡೀ ತಗೊಂಡು ಹೊರಗಡೆ ಬಂತು.. ಎಷ್ಟೇ ರಾತ್ರೀ ಆದ್ರೂ ನಮ್ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಲ್ಗುತ್ತಾ? ಇಲ್ಲ ನೋಡಿ.. ಈ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಓಡಾಡೋ ಗಾಡಿಗಳನ್ನ ತಪ್ಸ್ಕೊಂಡ್ ಓಡಾಡೋ ಖುಷಿನೋ… ಬೇರೆ.. ಈ ಕುಳ್ಳಿ ಆ ಯಪ್ಪನ್ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತಾಡ್ಕೊಂಡು, ನಗಾಡ್ಕೊಂಡು ಮಜವಾಗಿ ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ ನೈಸ್ ರೋಡ್ಗೆ ಬರೋ ಅಷ್ಟ್ಹೊತ್ತಿಗೆ “ಚೋಚ” ಮಲ್ಕೊಂಡೇ ಬಿಟ್ಟಿದಾಳೆ.. ಆದ್ರೂ ಪಾಪ ತುಂಬ ಚೆಂದ ಕಾಣ್ತಾಳೆ ಮಲ್ಕೊಂಡಾಗ…
“ಅಣ್ಣಾ.. ಎಲ್ಲಿದೀವಿ ನಾವು?…”
“ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ ಕಣೆ..”
“ಸರೀ … (ಬಾಯಿ ಆಕಳಿಸುತ್ತಾ) ಹಾಸನ ಬಂದಾಗ ಎಬ್ಸೋ.. ಕಾಫಿ ಡೇ ಲೀ ಕಾಫೀ ಕುಡಿಯಣ… ನಂಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬರ್ತಾ ಇದೆ ಪಾಪ ನೀನೊಬ್ನೆ ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡ್ತೀಯಾ ಅಲ್ವಾ.. ಕಾಫೀ ಕುಡ್ದಾದ್ರೂ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗ್ಲೀ.. ನಿಂಗ್ ಕಂಪನೀ ಆದ್ರೂ ಕೊಡ್ತೀನೀ..”
“ಆಯ್ತು ಸರೀ..”, ಇಷ್ಟ್ ಹೇಳೋವಾಗ ತಲೆಗೆ ಮೊಟಕ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ಸ್ತು. ಆದ್ರೇ ಪಾಪ ಮಲ್ಗಿದ್ಲು ಅಲ್ವಾ..
ಇನ್ನೂ ದಾರಿ ದೂರ ಇತ್ತು.. ಅದರ ಮಧ್ಯೇ ಈ ಟೋಲ್ಗಳು.. ಹಾಗೇ ಎಲ್ಲಾ ಮಲ್ಟೀ ಎಕ್ಷಲ್ ಬಸ್ಗಳು ಉಡುಪಿ, ಕುಂದಾಪುರ, ಮಂಗಳೂರು ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಅಂತ.. ಇವುಗಳ ಹಿಂದೆ ಹೋದ್ರೇ ಆಗ್ಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅಂತ ನಾನು ೧೨೦ರಲ್ಲಿ ಹೋದೆ.. ಬೇಗ ಹೋಗ್ಬೇಕಿತ್ತು ನೋಡೀ..
ಈ ಕಾಫೀ ಡೇ ಅಂತ ಹೆಸರು ಯಾಕ್ ತೆಗ್ದ್ಳೋ ನನಿಗ್ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ನನಿಗೂ ಕಾಫೀ ಕುಡಿ ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ಸೋಕೆ ಶುರು ಆಯ್ತು..
ಹಾಗೇ ನಮ್ಮ್ ಸುಬ್ಬು ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಗೆ ಹೇಳ್ಬೇಕು. ಆ… ಅದೇ ನನ್ ಬೆಸ್ಟ್ ಫ್ರೆಂಡ್, ತಂಗೀ ಭೃಂಗಾದು ಬೋಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಬಗ್ಗೆ. ಅವ್ನು ಅದೇ ಕಾಫೀ ಡೇ ಬ್ಯುಸಿನೆಸ್ ಎನಾಲಕ್ಟ್ ಆಗಿ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದಾನೆ. ನಂದೂ ಅವುಂದು ಫ್ರೆಂಡ್ಶಿಪ್ ಹೇಗೆ ಅಂದ್ರೇ ಬಿ.ಕಾಂ. ಮಾಡ್ತಾ ನನ್ ಕ್ಲಾಸ್ ಮೇಟ್. ಒಟ್ಟಿಗೆ ಓದುದ್ವೀ ಆದ್ರೇ ಅಷ್ಟು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಓಡಾಡಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೇ ಸ್ನೇಹ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿದ್ದು ಎಂ.ಬಿ.ಎ. ಮಾಡೋವಾಗ. ಆ ಟೈಮ್ ಲೀ ಪರಿಚಯ ಅಂತ ಇದ್ದಿದ್ದು ಅವ್ನೆ. ನಮ್ ಒಡನಾಟ ದಿನೇ ದಿನೇ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯ್ತು. ಅವ್ನು ನಮ್ ಮನೆಗ್ ಬರ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ. ಒಂದ್ ದಿನ ಹಾಗೇ.. ನಮ್ ಭೃಂಗಾ ರೂಮ್ ಅಲ್ಲಿ ಅಳ್ತಾ ಇದ್ಳು. ನಾನು ಟೆನ್ಷನ್ ಆಗಿ,
“ಏನಾಯ್ತು??!..” ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ.
ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಇವ್ನೂ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ವರ್ಕ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡೊದಿಕ್ಕೆ ಮನೆಗ್ ಬಂದಿದ್ದ. ನಾನ್ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಇರೋದನ್ನ ನೋಡಿ,
“ಇರು.. (ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ) ಏನು ಲವ್ ಫೈಲ್ಯೂರಾ?”
ನಮ್ ಇಬ್ರೀಗೂ ಶಾಕ್ ಆಗಿ ಅವ್ನನ್ ನೋಡಿ…
ನಾನು, “ನೀ ಹೆಂಗೋ ಅದು ಹೇಳ್ತೀಯಾ? ನನ್ ತಂಗಿ ಅಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟೋಳಲ್ಲ..”
ಅವ್ಳು, “ಅಣ್ಣಾ …. ಅದೂ..”
“ಹಾಂ ಏನಾಯ್ತು ಹೇಳೇ.. ನೀನ್ ಅಳೋದನ್ನ ನೋಡೋಕ್ ಆಗಲ್ಲ.. ಹೇಳು..”
ಅವ್ಳು, “ಅವನು ಸತ್ ಹೋದ ಅಣ್ಣ .. (ಅಳ್ತಾಳೆ)”
“ಯಾರು?!!…”
ಅವ್ಳು, “ನಾನು ಅವ್ನನ್ನ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಿದ್ದೆ… ಆದ್ರೇ ಅದನ್ನ ಅವ್ನಿಗೆ..”
ಸುಬ್ಬು,”ಹೇಳಕ್ಕಾಗಿಲ್ಲ…”
ಅವ್ಳು, “ಹುಂ… (ಜೋರಾಗಿ ಅಳ್ತಾಳೆ)”
“ನಾದ…ಭೃಂಗಾ… ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ತಿನ್ನಕ್ಕೆ ಬನ್ರೋ… ಸುಬ್ಬುನ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಬನ್ನೀ” ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಕರಿತಾಳೇ
ಇವ್ಳು ಜೋರಾಗಿ ಅಳ್ತಾ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ.. ಅಮ್ಮ ರೂಮ್ ಒಳಗಡೆ ಬಂದು… (ಗಾಬರಿಗೊಂಡು) “ಅಯ್ಯೋ ಏನಾಯ್ತು ಮಗಳೇ..? ಯಾರ್ ಏನಂದ್ರು?…”
ಅವ್ಳು, “ಏನಿಲ್ಲ ಅಮ್ಮ..”
ಸುಬ್ಬು, “ಅಮ್ಮ ಅದೇನೋ ಕಾಂಪಿಟೀಷನ್ ಲೀ ಪಾರ್ಟಿಸಿಪೇಟ್ ಮಾಡಿದ್ಳಂತೆ.. ಅದು ಕಾಂಪಿಟೀಷನ್ ಕೆನ್ಸಲ್ ಆಗೋಯ್ತಂತೆ..”
ತುಂಬಾ ಅಳ್ತಾಳೆ…
ಅಮ್ಮ, “ಅಯ್ಯೋ ಮಗ್ಳೇ ಅಳ್ಬೇಡ್ವೇ.. ಕಾಂಪಿಟೇಶನ್ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತೇ.. ನಾಳೇ ಬೇರೇದು ಇರತ್ತೆ ಅದಕ್ಕೆ ಟ್ರೈ ಮಾಡು…”
ಇನ್ನೂ ಅಳ್ತಾಳೆ..
ಸುಬ್ಬು, “ಅಮ್ಮ ನಾವ್ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ತೀವಿ… ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ ಹೋಗಿ…”
ಅಮ್ಮ, “ಅಲ್ಲ.. ಅಳ್ತಾಳ್…”
ನಾನು, ” ಅಯ್ಯೋ ಹೋಗಮ್ಮಽ”
ಅಮ್ಮ ಹೋಗ್ತಾಳೆ… ಇಲ್ಲಿ ಈ ಸುಬ್ಬು ಅವ್ಳನ್ನ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡೋದ್ನ ನೋಡಿದ್ರೇ… ಅನ್ನಿಸ್ತು .. ಈ ಯಪ್ಪಾನೇ ನನ್ ತಂಗೀಗೆ ಸರಿ ಅಂತ… ಅದೇ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದೇ ಸರಿ.. ಇವ್ರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಎರಡು ತಿಂಗ್ಳಲ್ಲಿ ಲವ್ವಿ ಡವ್ವಿ ಶುರು ಮಾಡ್ತಾವೆ.. ಓಡಾಡೊದ್ ಏನು, ಸಲಿಗೆ ಏನೂ… ಹ್ಹಹ್ಹ.. ಎಷ್ಟ್ ಚಂದ ಇದೆ ಅಲ್ವ ಇವರ ಕಥೇ!
“ಭೃಂಗಾ… ಎದ್ದೋಳೇ… ಕಾಫೀ ಡೇ ಬಂತು…”
ಅವ್ಳು, “ಆಂ… ಹೋಗೋ..”
“ಬಾರೇ ಸುಮ್ನೇ….” ಅಂತ ಕೈ ಎಳ್ಕೊಂಡ್ ಹೋದೆ… ಫ್ರೆಶ್ ಆಗಿ ಬಂದು ನಾನು ಬ್ಲಾಕ್ ಕಾಫೀ, ಅವ್ಳಿಗೆ ಎಕ್ಸಪ್ರೆಸೋ ಓರ್ಡರ್ ಮಾಡ್ದೇ….
“ಭೃಂಗರಾಗಿಣೀಯವರೇ… “, ಅಂತ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಧ್ವನಿ.. ನೋಡಿದ್ರೇ ಈ ನಮ್ ಸುಬ್ಬು!!! ಇವ್ನ್ ಇಲ್ಲಿ ಹೆಂಗೆ ಅಂತ ನಾವು ಶಾಕ್!!
“ಯೋವ್ ನೀನ್ ಹೇಗೋ ಇಲ್ಲಿ!!! ನಾವು ನಿಂಗೋಸ್ಕರ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರ್ಟಿದ್ದು!!” ಅಂತ ನಾನು..
ಅವ್ನು, “ನಿಮ್ ಮನೆ ನಾಯಿದ್ ನೆನ್ಪಾಯಿತು… ಅದ್ಕೇ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದೆ.. ಅಂ… ಅದರ ಹೆಸರೇನು?!….”
“ಬಂಟೀ!!”
ಅವ್ನು,”… ಹೇಯ್ ಅದಲ್ಲ… ಎರಡ್ ಕಾಲಿನ್ದು…!!”
ನಾನು,” ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ….”
ಅವ್ಳು, “… ಅಣ್ಣಾ ಏನಕ್ಕೋ ನಗ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ?!…”
ನಾನು, “ಏನಿಲ್ಲಾ … ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ… ಇದನ್ ಕೇಳಿ ನೀನು ಇನ್ನೂ ಬದ್ಕಿದಿಯ ಅಂತ ಆಶ್ಚರ್ಯ!!!! ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ”
ಅವ್ಳು, “…. ಏನೂ… ಅದು ನಾನಾ!!!” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅವ್ನಿಗೆ ಹೊಡಿಯಕ್ ಹೋಗ್ತಾಳೆ.. ಅವ್ನು ಓಡಾಡ್ತಾನೇ.. ಆಮೇಲೆ ಅವನು ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಮೇಲೇ ಸಮಾಧಾನ ಆಗೋವಷ್ಟು ಸರೀ ಹೊಡಿತಾಳೇ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ಪಾಪ..
ಸುಬ್ಬು, “ಏನೇ ನನ್ ನೆನ್ಪು ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಆಗತ್ತಾ ನಿಂಗೇ?!!…”
ಅವ್ಳು, “ಹೂಂ… ನಿಂಗಾಗಲ್ವಾ ಹಂಗೇನೆ… ನೀನು ನನ್ ಮೊದಲ್ನೇ ಪಾಪು ಅಲ್ವಾ… ಅದ್ಕೇ…”
ಅವ್ನು, “ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ನಿನ್ ಪಾಪೂ ನಾ… ಸರೀ ಬಿಡು.. ನಮ್ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಡಿವೋರ್ಸ್ ಕೊಡ್ಲಾ??!! ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ”
ಅವ್ಳು, “ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ…. ಬೇಡ ನನ್ನ ಕೊಂದೇ ಹಾಕ್ತಾರೆ ಅವ್ರು… ಅಷ್ಟೇ ಮತ್ತೇ….”
ಇವ್ರು ಹೀಗಿರೋದನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ರೇ ಮನ್ಸಿಗೆ ತುಂಬಾ ಖುಷಿಯಾಗತ್ತೆ… ನಂದೂ ಒಂದ್ ಜನ್ಮ ಒಂದ್ ಹುಡ್ಗೀನೂ ಬೀಳಲ್ಲ.. ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟರೂ ನನ್ ಮುಖಕ್ ಒಂದ್ ಹೆಣ್ ಹುಳ ಬೀಳಲ್ಲ.. ದಿನಾ ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ನಾನ್ ಅಷ್ಟ್ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನಾ ಅಂತ ನೋಡೋಕ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ.. ಥೂ… ಕನ್ನಡಿನೇ ತುಪುಕ್ ಅಂತ ಉಗ್ದು ನಿಂಗ್ ವಯ್ಸಾಯ್ತೋ ಮೂದೇವಿ ಅನ್ನತ್ತೇ…
ಸುಬ್ಬು, “ಲೋ.. ನಾದ… ಏನಾಯ್ತೋ?!!”
ನಾನು, “ಏನಿಲ್ಲ ನಿಮ್ಮನ್ ನೋಡಿದ್ರೇ ಖುಷಿಯಾಗತ್ತೋ…”
“ಸರೀ… ಟೈಮ್ ಆಗತ್ತೆ… ನಾಳೆಗೆ ಕಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೋ… ಬೆಳಗ್ಗೆ ಲೋಡ್ ಇದೆ.. ಅಲ್ ಹೋದಾಗ ಸರೀ ಆಗುತ್ತೇ… “
ಸುಬ್ಬು, “ನಿಂದೊಂದ್ ಇದ್ದಿದ್ದೇ… ನಿನ್ ಹೆಸ್ರು ನಾದಕೃಷ್ಣ ಬದಲು ಹೂವಪ್ಪ ಅಂತ ಇರ್ಬೇಕಿತ್ತು..”
“ಅಲ್ಲಾ ಕಣೋ… ಹೂಗಳನ್ನ ಕಟ್ಸಬೇಕು.. ನನ್ ಪರಿಸ್ತಿತಿ ಗೊತ್ತಲ್ವಾ… ಅಪ್ಪನ್ ಹೂವಿನ ಅಂಗಡಿ ಕೆಲಸ ಆದ್ರೂ ನಾನೇ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಮಾಡಿಸ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅವ್ರು… ಅದಾದ್ಮೇಲೆ ಆಫೀಸಿಗ್ ಹೋಗ್ಬೇಕು.. “
ಸುಬ್ಬು, “ಅಯ್ಯಪ್ಪಽಽ.. ಮಾರಾಯ ಹೋಗಣ…”
“ಇಷ್ಟ್ ದೂರ… ದೂರ ನೀವುಗಳು ಇದ್ದೀರಾ ಅಂತ ಎಷ್ಟೇ ದೂರ ಇದ್ರೂ ನಾನ್ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದೆ.. ಅದೂ ನೀನ್ ಇಲ್ಲೇ ಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕೆ… ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ಹೋದ್ರೂ ವೇಸ್ಟ್ ಆಗ್ತಿತ್ತು… ನಿಮ್ ಪ್ರೀತಿಗ್ ಏನೋ ತಾಕತ್ ಇದ್ಯಪ್ಪಾಽಽ”
ಭೃಂಗಾ, “ಹಾಂಽ.. ಸಾಕ್ ಸಾಕ್…ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೇ ಯಾರೋ ಅಟ್ಟದ್ ಮೇಲೇ ಹತ್ಬಿಡ್ತಾರೆ… ನಿನ್ ಹರಿ ಪುರಾಣ ಮುಗ್ದಿದ್ರೇ ನಡಿ…”
“ಸರೀನಮ್ಮ.. ಇರಿ ಬಿಲ್ ಪೇಯ್ ಮಾಡ್ಬಿಟ್ಟು ಬರ್ತೀನಿ”
ಸುಬ್ಬು, “ಯಾಕೋ ಬಿಲ್ಲೂ ನಮ್ ಕಂಪೆನಿ ತಾನೆ.. ನಾನ್ ನೋಡ್ಕೊಳ್ತೀನಿ ಬಿಡೋ… ಲೇಯ್… ಬಾರೋ ಸುಮ್ನೆ..”
ಅವ್ರಿಬ್ರೂ ಮುಂದೆ ನಡ್ಕೊಂಡ್ ಹೋದ್ರೆ … ನಾನ್ ಅವ್ರ ಹಿಂದೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ… ಇಂತಾ ಖುಷಿಯಾದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಂಗೂ ಈ ತರಹದ ಜೋಡೀ ಹೂ ಮಾಲೆಗಳ ತರಹ ಬದುಕು ನಡೆಸ್ಬೇಕು ಅಂತ ತುಂಬಾ ಆಸೆ ಆಗ್ತಿದೆ.. ಯಾವತ್ತೂ ಬಿಟ್ ಕೊಡಲ್ಲ ಒಬ್ರನೊಬ್ರು… ನೀವೇ ನೋಡ್ದ್ರಲ್ಲ..
ಸರಿ ಸರಿ ನಂಗಂತೂ ತುಂಬಾ ಕೆಲ್ಸ ಇದೆ ಹೂವಿಂದು.. ಆಮೇಲೇ ಆಫಿಸ್ಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು.. ಇನ್ಯಾವತ್ತಾದ್ರೂ ಸಿಗ್ತೀನಿ… ಬಾಯ್..
