ಒಳ್ಳೆ ಸಿನಿಮಾ ಸಿಗುತ್ತಾ ಅಂತ ಟೀ.ವಿ.ಲೀ ಚ್ಯಾನಲ್ಗಳನ್ನ ತಿರ್ಗಸ್ತಿದ್ದೆ. ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲೀ ಹಲಸಿನ್ ಕಾಯಿ ನೋಡಿದೇ. ಓಹ್ ಹಲಸಿನ್ ಕಾಯಿ ಗಸಿನೋ ಪಲ್ಯನೋ ಮಾಡ್ತಾರೇನೋ ಅಂತ ಖುಷಿಯಾಗಿ ಚ್ಯಾನಲ್ ಇಟ್ಟೆ.

“ಈ.. ಹಲಸು ಕದ್ದ ಕಳ್ಳ.. ಗಿಣ್ಣನು ಮಾಡಿ ತಿಂದ..”

ಆ… ಇದೇನಪ್ಪಾ .. ಅಂತ ನೋಡಿದ್ರೇ…

“ಕದ್ದ ಹಲಸುಽ ತಿಂದು ಮೆರೆದರೆ..

ಸಿಕ್ಕ ಗಿಣ್ಣನು ತಿನುವನು..”,

ನೋಡ್ರಪ್ಪ ನ್ಯೂಸು.. ಅದಕ್ಕೆ ನಾನೂ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ..

‘ಮಂದವಾಣಿಯೇ ಸಿಗದೇ ನಿಮಗೆ…

ಒಳ್ಳೆ ಸುದ್ದಿಯು ನಿಮ್ಮ ಕಡೆಗೆ..

ಕದ್ದ ಗುಜ್ಜೆಯ ಮರದಲಂಟಿಸಿ

ಪುಣ್ಯ ತುಂಬಿಸಲಾರಿರೇ…’,

ಗುಜ್ಜೆ ಅಂದ್ರೆ ಗೊತ್ತಾಯ್ತಲ್ವ… ಹಲಸು…

ಅದ್ಕೆ ಅದು,

“ಒಂದು ಬಾರಿಯು ಹಲಸನೆಳೆದು…

ಎರಡು ಬಾರಿಯು ಇಳಿದು ಕಟ್ಟಿಸಿ…

ಸೂಕ್ತವಲ್ಲದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ

ತುಂಬಿದ್ಹಲಸು ತಂದನು…”

ಆಹಾ!! ನಮ್ಗೋ ಅದು ಪ್ರಸನ್ನವಾಗಿ,

‘ಗುಜ್ಜೆಗಳ್ಳನ ಥಳಿಸಬೇಡಿ…

ಕದ್ದದೊಂದು ಗುಜ್ಜೆಯಲ್ಲವೇ..

ಹಿಡಿದದೊಂದು ಗುಜ್ಜೆಯಾದರೆ

ತಿಂದುದ್ಹೇಗೆ ಗಿಣ್ಣನು?!…’

ನಾನ್ ಇನ್ನೂ ಸೇರಿಸಿ,

‘ಮುಂದೆ ಬರುವ ಗುಜ್ಜೆಗಳಲೀ..

ಹಿಂದೆ ಸುರಿವ ಸೋನೆಗಳಲೀ…

ಒಟ್ಟುಗೂಡಿದ ಅಂಟುಗಳನೂ

ಗಿಣ್ಣು ಮಾಡಿ ತಿನುವರೇ?!..’

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ,

“ಇದೀಗ ಬಂದ ಬ್ರೇಕಿಂಗ್ ನ್ಯೂಸ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ತಪ್ಪು ನಮ್ಮಿಂದ ಆಗಿದ್ದು… ನಮ್ಮನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕು… ಕನ್ನಡದ ೭ ಕೋಟಿ ಜನರಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮೆಯಾಚಿಸ್ತಿದ್ದೇವೆ.. ಹಸು ಎಂಬುದರ ಬದಲು ಚಿತ್ರ ಸಹಿತ ಹಲಸು ಎಂದು ಆಗಿದ್ದು.. ಒಂದು ಅಚಾತುರ್ಯ ಆಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮೆ ಇರಲೀ…”

ಆಹಾ…. ಇದಪ್ಪ ವರಸೆ… ಅಯ್ಯಾ ಬುದ್ಧಿ ಜೀವಿಗಳೇ… ನಿಮ್ಮ ಬುದ್ಧಿ ಎಲ್ಲಿಟ್ಟಿದೀರಾ… ನಾನೂ ಸಿಕ್ಕಿದ ಟೈಮ್ಗೇ ಸರಿಯಾಗಿ ಇಟ್ಟೆ …. ಸ್ವಾರೀ ಗೋಮಾತೇ…

ಈ ಸುದ್ಧಿಗಳನ್ನ ಹೇಳೋರು ಎಷ್ಟು ಮಾರಕರೋ, ಅಷ್ಟೇ ಮೂರ್ಖರು… ಛೇ… ಬಿಡಿ ಬೇರೆ ಚ್ಯಾನಲ್ ಹಾಕ್ತೀನಿ..

ಅಪ್ಪ ಕೋಣೆ ಇಂದ ಬಂದು, ಫೋನ್ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡ್ತಾ,

“ಹಾಂ ಹಾಂ… ಸರಿ ಸರಿ… ಬಾರೋ ರೆಡಿಯಾಗು… ನಮ್ ದೊಡ್ಡಮ್ಮ ಹೋಗ್ಬಿಟ್ರಂತೆ.. ಬೇಗ… ಇವತ್ತೇ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತಾರಂತೆ…”

“ಹಾಂ ಸರೀ ಸರೀ…”

ಅಪ್ಪ,” ಅಲ್ ಹೋಗ್ತಾ ಕಾರಲ್ಲಿ ಏನಿಲ್ಲ ಅಂದ್ರೂ ಎರಡು ಘಂಟೆ ಬೇಕು ಅಲ್ವಾ…”

“ಹಾಂ ಹೌದಪ್ಪ… ಇಲ್ಲಿಂದ ಕಾರ್ಕಳ ವೈಯ ಶೃಂಗೇರಿ ಹೋಗೋದಾದ್ರೇ ಅಷ್ಟಾಗತ್ತೇ…”

ಅಪ್ಪ, “ಹೂಂ… ಸರಿ ಸರಿ…”

ಹಂಗೇ ಪಂಚೆ ಉಟ್ಟ್ಕೊಂಡು ಅಮ್ಮ, ನಾನು, ಅಪ್ಪ ಎಲ್ಲ ಹೊರಟ್ವಿ…

ಮದ್ಯಾಹ್ನ ಆಗಿರೋದ್ರಿಂದ ಈ ಸೆಖೆಯ ಮಂಗ್ಳೂರು ಬಿಟ್ಟ್ ಹೋಗೋ ಟೈಮ್ ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೇ ಆಗಿತ್ತು..

ಸಂಡೇ ಆಗಿರೋದ್ರಿಂದ ಫುಲ್ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಹಾಗೆ ಹೇಗೋ ಗಾಡೀ ಎಳ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದೆ..

ಸೂಪರ್ ಫಾಸ್ಟ್ ಆಗಿ ಬಂದಿದ್ರಿಂದ ಶೃಂಗೇರಿ ಬಂದಿದ್ದು ಗೊತ್ತೇ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ.. ನೀವೇ ಎಣ್ಸಿ ನಾನ್ ಹೇಗ್ ಬಂದಿದ್ ಇರ್ಬಹುದು ಅಂತ… ನಮ್ ಅಪ್ಪ ಎಲ್ರ ಅಪ್ಪನ್ ತರಹನೇ.. ಫಾಸ್ಟ್ ಹೋಗೋವಾಗ್ಲೆಲ್ಲ ನನ್ ಮುಂದಿರೋ ವಿಂಡ್ ಶೀಲ್ಡ್ ಮೇಲೆ ಕೈ ಇಡ್ತಿದ್ರು.. ನಾನ್ ಅದ್ಕೆ ತಲೆ ಕಡ್ಸ್ಕೊಳ್ದೇ ರೋಂಯ್ಗುಟ್ಟಿ ಬಂದಿದ್ದೇ ಬಂದಿದ್ದು.. ಯಾಕಂದ್ರೇ ಅದು ನನ್ ಫೇವರೇಟ್ ಅಜ್ಜಿ ತೀರ್ಕೊಂಡಿದ್ದು.

ಅವ್ರ ಮೊಮ್ಮಕ್ಳೆಲ್ಲ ಬೋಂಬೇ, ಡೆಲ್ಲಿಲಿ ಬೆಳ್ದಿದ್ದು.. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ್ರೆ ‘ಆಯ್ಸ ಗಿಯ್ಸ’ ಹಿಂದಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಲೇ ಮಾತಾಡ್ತಿದ್ರು.. ಆ ಭಾಷೆಗಳು ಈ ಅಜ್ಜಿಗ್ ಬರ್ಬೇಕೇ.. ನಾನೋ ಅಪ್ಪಟ ಕನ್ನಡಿಗ… ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ಮಾತಾಡೋದು… ಆವಾಗ್ಲೇ ನಿಮ್ಗೆ ನನ್ ಭಾಷಾ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಗೊತಾಯ್ತಲ್ವ…ಹಾಂ ಅದ್ಕೇ ನಮ್ ಅಜ್ಜಿ ನನ್ನ ಹಚ್ಕೊಂಡಿರ್ತಿದ್ರು.. ನಾನೂ ಅದೇ… ಅಂದ ಹಾಗೆ ಅವ್ಳ ಹಸರು.. ಸರಸ್ವತೀ ಅಂತ.. ನಮ್ ಅಜ್ಜಂದು ದೊಡ್ಡ ಅತ್ತಿಗೆ… ಇಲ್ಲೀ ತನಕ ಹಿರಿಯೋರು ಅಂತ ಇದ್ದಿದ್ದೂ ಅವಳೇ.. ಎಲ್ರೂ ಅವ್ಳು ಮಾತು ಮೀರುತಿರ್ಲಿಲ್ಲ.. ಅಂತ ಸೂಪರ್ ಅಜ್ಜಿ..

ನಾನ್ಯಾಕೆ ಯಾವ್ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ದೇ ಮಾತಾಡ್ತಿದೀನಿ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ರಾ… ನಮ್ ಅಜ್ಜಿ, ಅಂದ್ರೇ ನನ್ ಅಜ್ಜಿ ಒಂದ್ ದಿವ್ಸ, ದೀಪಾವಳಿ ಸ್ನಾನದ್ ದಿವ್ಸ ಅಭ್ಯಂಜನಕ್ಕೆ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ತಿದ್ಳು.. ಈ ಸರಸ್ವತಿ ಅಜ್ಜಿ ಸರಸರ ಅಂತ ಬಂದು..

“ಲೇ ಹಿಮಾವಂತೀ… ನಾನ್ ಹಚ್ತೀನೇ ನಾದಂಗೆ… ಚಿಕ್ಕಲ್ಲಿಂದ ನಾನೇ ತಾನೆ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದು…”

ಅದಿಕ್ಕೆ ನಮ್ ಅಜ್ಜೀ, “ಹೋಗಮ್ಮಾ ತಾಯಿ… ನನ್ ಮೊಮ್ಮಗಂಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡ್ಸೋ ಭಾಗ್ಯ ಇಷ್ಟ್ ವರ್ಷ ನೀನೇ ತಗೊಂಡೆ.. ಈವಾಗ್ ದಯವಿಟ್ಟು ನಾನೇ ಮಾಡಕ್ಕೆ ಬಿಡಮ್ಮಾ…”

ಸರಸ್ವತಿ ಅಜ್ಜಿ, ” ಹೂಂ… ಆದ್ರೇ ನಿನ್ ಹತ್ರ ಬೇರೇನೂ ಕೇಳಿಲ್ಲ ನಾನು.. ಇದೊಂದೇ ಕೊಡೆ… ಈ ಪಾಪು ನಂದು…”

ಹಿಮಾಜ್ಜಿ, “ಆಯ್ತಮ್ಮಾ ತಾಯೇ ಬಾ… ನಿಂದೇ ಮಗು… ನಿಂಗೋಸ್ಕರನೇ ಇವ್ನು… ನಂಗೊತ್ತಿಲ್ವಾ… ಪಾಪ ಅವ್ನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಕ್ಕಾಗದೇ ಇದ್ರೂ ಕಣ್ಣ್ ಹೇಳ್ತಾ ಇದೆ… ಬಾ…”

ಅಲ್ಲಿಗೆ ಅವಳ ಆಸೆ ನನ್ ಆಸೆ ಫಲಿಸ್ದಂಗಾಯ್ತು…

“ಲೋ ಮಗನೇ ಇಷ್ಟ್ ವರ್ಷ ನಾನ್ ಮಾಡಿದೀನಿ ಅವ್ಳಿಗ್ ಬಿಟ್ಕೊಡ್ತೀನಾ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ…”

“ಹೂಂ ಅಜ್ಜೀ ನೀನ್ ಸೂಪರ್!!…”

“ಅಲ್ಲಾ… ಇಷ್ಟ್ ವರ್ಷ ನಾನ್ ಮಾಡ್ತಾ ಬಂದಿದೀನಿ… ನಾನ್ ಸತ್ಹೋದ್ ಮೇಲೇ…”

ನಾನು, ” ಲೇಯ್ ನಿಂಗ್ ಏನ್ ತಲೆ ಕೆಟ್ಪಿದ್ಯಾ? ಏನ್ ಏನೋ ಯೋಚನೇ ಮಾಡ್ತೀಯಾ…..”

ಅವ್ಳು, ” ಹಂಗಲ್ವೋ… ಒಂದ್ವೇಳೇ….”

ನಾನು, “ಒಂದೂ ಇಲ್ಲ ಎರಡೂ ಇಲ್ಲ…. ಸುಮ್ನಿರು…”

ಅವ್ಳು, “ನಾನ್ ಸತ್ರೇ ನೀನ್ ಅಳ್ಬಾರ್ದು… ಅತ್ರೂ ನಂಗ್ ಕೇಳ್ಸ್ಬಾರ್ದು…. ಗೊತ್ತಾಯ್ತಾ…”

“ಹಾಂ… ಸರಿ ಸರೀ… ಹೋದ್ಮೇಲ್ ಅಲ್ವಾ… ನೋಡೋಣ… ಈವಾಗ್ ಸುಮ್ನಿರು…”

ಹಂಗೇ ಸುಮ್ನಾಗಿ ಅವ್ಳು ಸ್ನಾನ ಮಾಡ್ಸಿದ್ಳು…

ಹಿಂಗೆಲ್ಲಾ ನಮ್ ಸರಸ್ವತಿ ಅಜ್ಜೀ ಕಥೆ…

ಅದ್ಕೇ ಒಂದ್ ಸ್ವಲ್ಪ ನೋವಾದ್ರೂ ಖುಷೀಲೀ ಕಳ್ಸಿಕೊಡ್ಬೇಕು ಅಂತ ನಗ್ನಗ್ತಾ ಇದೀನಿ… ಬೈ ದ ವೇ ಈ ಅಜ್ಜೀ ನನ್ ಫೇವರೇಟ್ ಅಜ್ಜಿ ಆಗಿದ್ದು ಇನ್ನೊಂದ್ ವಿಷ್ಯ ಇದೆ… ಅದು ಯಾರ್ಗೂ ಹೇಳಿಲ್ಲ ನಾನು ಹೇಳದೂ ಇಲ್ಲ… ಯಾಕಂದ್ರೇ ಇದು ಅಜ್ಜೀದು ನಂದು ಸೀಕ್ರೇಟ್.. ಅಷ್ಟೇನ್ ದೊಡ್ದ್ ಅಲ್ಲ… ಆದ್ರೇ ತುಂಬಾ ವೇಲ್ಯೂ ಕೊಡ್ತೀನಿ ಅದ್ಕೇ..  ಅದನ್ನ ಮತ್ತೆ ನಾನ್ ಹೇಳಿದ್ರೇ ದೊಡ್ಡ್ ರಂಬಾರೂಟಿ ಆಗತ್ತೆ…

ಬಿಡಿ…

ಅಜ್ಜೀ ಮುಖ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ನಗ್ನಗ್ತಾ ಇರೋದು… ಯಾರ್ಗೂ ಕೇಡು ಬಯ್ಸಿದೋಳಲ್ಲ… ಇವತ್ತೂ ಹಂಗೇ ನಗ್ತಾನೇ ಇದಾಳೆ ಖುಷೀಲಿ ಹೋಗಿದಾಳೆ… ಅಬ್ಬಾ ಅಲ್ಲೂ ಚನಾಗಿದ್ರೆ ಸಾಕು…

ಎಲ್ಲಾ ವಿಧಿಗಳನ್ನ ಮುಗ್ಸೀ ದಹನ ಮಾಡೋವಾಗಂತೂ, ನನಗೆ, ಈ ನಾದಭೃಂಗಂಗೆ, ಅವಳ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ನಗು ಮರೆಯಾಯ್ತು…

(ಮುಂದುವರೆಯುವುದು…)

Photo by Yogendra Singh from Pexels

(ಈ ಕಥೆ ಓದುವಾಗ, ನಿಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಅರಿತು ಓದಿ. ಇಂಟಲೆಕ್ಚುವಲ್ ಶೇಡ್ ಇರುವಂತಹ ಕಥೆ. ಮಾಮೂಲಿ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಓದಿದರೆ ಓಘ ಕೊಡದು. ಇಲ್ಲಿ ಇರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಓದುಗ ಹೊಸ ಹೊಸ ಪಾತ್ರವಾಗುತ್ತಾನೆ. ನನ್ನ ಯೋಚನೆಗೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ.)

“ಅಯ್ಯೋ ದೇವ್ರೇ… ಯಾಕಮ್ಮ ಇಷ್ಟು ತಲೆ ಕೆಡ್ಸಿಕೊಂಡಾದ್ದೀಯಾ?…”

ಅಮ್ಮ, “ಅದ್… ಅದು ಹಾಗಲ್ಲಮ್ಮ ನಿನ್ಗೆ ಅಷ್ಟು ದೂರ‌ ಹೋಗಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲ್ವಲ್ಲಾ…”

“ಓಹೋ… ನಾನೇನು ಮಂಗಳ ಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದೀನೇನೆ?… ಚುಮ್ಮ ಟೆನ್ಷನ್ ಪಣ್ಣಕೂಡದ್ ಡೀ…”

ಅಮ್ಮ, ” ಅಂ.. ಡೇ… ಫೋಡೀ… ಪೋ ಅಂಗ ಪೊಡ್ಚೇ ಉಕ್ಕಾರು”

“ಸರಿ.. ಪಿ.ಎಚ್.ಡಿ. ಆಸೆ ಬಿಡ್ಲೇನೇ?…”

ಅಮ್ಮ, ” ನೀನ್ ಒಬ್ಳೇ ಮಗ್ಳು ನಂಗೆ… ನೀನೂ ಬಿಟ್ ಹೋಗ್ತೀಯಾ??!”

“ಅಯ್ಯೋ ಅಮ್ಮಾ… ಯಾಕೆ ಟೆನ್ಷನ್ ಮಾಡ್ಕೊತೀಯ? ಎರಡು ವರ್ಷ ಬಿಟ್ ಬಂದಾಗ ನೀನೇ ಅಂತೀಯ ಇದು ನನ್ ಮಗ್ಳಾ ಅಂತ!!”

“ಯಾಕಂದ್ರೇ.. ಐ ವಿಲ್ ಬೀ ಸೋ ಸಕ್ಸಸ್ಫುಲ್!!”

“ಇಲ್ನೋಡು ಶರ ಇರ್ತಾನಲ್ವಾ… ಚೆನಾಗ್ ಓದ್ಸು… ನಾನ್ ಹಂಗೇ ಅಪ್ಪಂಗೆ ದುಡ್ ಕಳ್ಸ್ತಿರ್ತೀನಿ.. ಏನಪ್ಪಾ??”

“ನೀನ್ ಪೇಪರ್ ಸಾಕು ನೋಡಿದ್ದು.. ಹೌದಾ ಅಲ್ವಾ??  ನಾ ಹೇಳಿದ್ ಸರಿತಾನೆ… ಆಪ್ಪಂ.. ಮಾರಿಯಾಪ್ಪಂ…”

ಅಪ್ಪ, “ಆಪ್ಪಂ ತಿನ್ನೋದೇ.. ಹೆ ಹೆ.. ನೀನ್ ಹೇಳಿದ್ದ್ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ಇರತ್ತೆ ಬಿಡು… “

“ಅದೇನ್ ಕೇಳ್ಸ್ಕೊಂಡ್ಯೋ… ಏನ್ ಸರಿನೋ…”

ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ್ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ, “ಹೌದ್ ಕಣೆ ನೀನು ಆಪಂ ಮಾಡ್ಬೇಕು … ಮಗ್ಳು ಕೇಳ್ತಾ ಇದಾಳಲ್ವಾ.. ಹೆಂಗೂ ಹೋಗ್ತಾ ಇದಾಳೆ… ಮಾಡ್ಕೊಡೇ…”

“ಅಪ್ಪ… ಹೋಗು… ಪೇಪರೇ ನೋಡು ನೀನು… ಹೋಗು.. ತಿನ್ನೋದನ್ನೇ ಯೋಚ್ನೇ ಮಾಡು… ಮಾರಿಯಾಪಂ… ಬಾ ಅಮ್ಮ ಹೋಗಣ”

ಅಪ್ಪ, “ಅಯ್… ಅಯ್ಯೋ ಆಪಂ ಅಲ್ಲ ಈಪಮೂ ಇಲ್ಲ… ಇರ್ರೇ… ನೋಡೆ ಆನಂದೀ ನಮ್ ಮಗ್ಳು ಬೆಳ್ದು ನಿಂತಿದ್ದಾಳೆ… ಅವ್ಳ ಕನ್ಸುಗಳಿಗೆ ನಾವು ತಂದೆ ತಾಯಿಯಾದವರು ಸಪೋರ್ಟ್ ಮಾಡ್ಬೇಕು… ಅವ್ಳು ದೊಡ್ಡ್ ಮ್ಯೂಸಿಶಿಯನ್ ಆದ್ರೆ ನಮ್ಗೂ ಖುಷೀನೇ ಅಲ್ವಾ… ಬಾ… ಅವ್ಳನ್ನ ಏರ್ಪೋರ್ಟ್ಗೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ಬಿಟ್ ಬರೋಣ… ರೆಡಿ ಆಗು..”

ಅಮ್ಮ, “ಹೂಂ… ಸರೀ..” (ಅಳುತ್ತಾ)

ಅಪ್ಪ, “ಚಿಂತೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ್ವೇ…ಬಾ ನಡೀ”

“ಹೂಂ ಹೋಗಿ ಸಂಜೇನೆ ಫ್ಲೈಟ್..”

ಅಪ್ಪ, “ಆಯ್ತು ಮಗಳೇ… ಹಾಂ ಭೃಂಗಾ.. ಅದು ನಿನ್ದು ಯಾವ ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿ ಅಂದೀ?… ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಕೇಳ್ತಾ ಇದ್ದ..”

“ಎನ್. ವಯ್. ಯು… ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ಊನಿವರ್ಸಿಟಿ…”

ಅಪ್ಪ, “ಹಾಂ ಸರಿ ಸರಿ…”

ಅಯ್ಯೋ ಈ ಅಪ್ಪ ಒಬ್ರು.. ಎಷ್ಟ್ ಸರ್ತಿ ಹೇಳಿದೀನಿ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ ಊನಿವರ್ಸಿಟಿ ಅಂತ… ಇನ್ ಚಿತ್ತಪ್ಪನ್ ಹತ್ರ ಮತ್ತೇನ್ ಹೇಳ್ತಾರೋ… ಬಿಡು ಭೃಂಗಾ… ಅವ್ರಿದ್ದು ಇದ್ದಿದ್ದೇ.. ಸರಿ ಇಷ್ಟ್ ಟೈಮ್ ಫ್ಲೈಟ್ ಹತ್ಬೇಕಾದ್ರೇ ಭಯ ಅನ್ಸ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ…. ಈಗ ಯಾಕೋ ಭಯ…

“ಲೇ ಭೃಂಗಾಕ್ಕ… ಸ್ವೀಟ್ ಗೀಟ್ ಏನಾದ್ರೂ ತಗೊಂಡ್ಹೋಗ್ತೀಯೇನೆ??”

“ಲೇ ಬಾರೇ ಮಿತಿ…. ಸ್ವೀಟ್ ಎಲ್ಲ ಬೇಡ್ವೆ ಡಯೆಟ್ ಹಾಳಾಗುತ್ತೆ.. ಚಿತ್ತಪ್ಪ ಬಂದ್ರಾ? ಎಲ್ಲೀ…”

“ಅಪ್ಪ ಬಂದಿಲ್ಲ… ನಾನ್ ಹಂಗೇ ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟೆ.. ಅವ್ರು ಆಮೇಲ್ ಬರ್ತಾರೆ… ಶರಾಣ್ಣ ಎಲ್ಲಿ?”, ಮಿತಿ.

“ಏಯ್ ಶರ ಆಚೆ ಹೋಗಿದಾನೆ… ಬರ್ತಾನ್ ಬಿಡು ನಿನ್ ಅಣ್ಣಾ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ಇಬ್ರೂ ಚೆನಾಗಿದೀರಾ… ಅವ್ನು ನಿನ್ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ಕೇಳ್ತಿರ್ತಾನೇ.. ನೀನು ಹಂಗೇ ಬಂದಾಗ್ಲೆಲ್ಲ ಅವ್ನನ್ನೇ ಕೇಳ್ತೀಯಾ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ…”

“ನಾವ್ ಅಣ್ಣಾ ತಂಗೀ ಹಂಗೇ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ”

“ಅಕ್ಕಾ…..”

“ಬಂದ ನೋಡು ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ …. ನೂರ್ ವರ್ಷ…”

“ಹೋ.. ನೀನು ಬಂದ್ಯೇನೆ ಮಿತೀ…”

ಮಿತಿ, “ಲೋ ಶೀರಾ… ನೀ ಎಲ್ಹೋಗಿದ್ದೇ??”

ಶರ, ” ಶೀರಾ ಗೀರಾ ಅಂದ್ರೇ ಮಾತಡಲ್ಲ ನೋಡು…”

ಮಿತಿ, “ನನ್ನಿಷ್ಟ ನಾ ಕರಿತಿನಿ… ನಿಂಗೇನು??”

ಶರ, “ಹೋಗೆ ಹೋಗೇ….”

“ಹಾಂ ಹಾಂ ಸಾಕು ಸಾಕು ನಿಮ್ಮ ಜಗ್ಳಾ…”

ಶರನ್ ಫೋನ್ ರಿಂಗ್ ಆಗುತ್ತೇ..

ಶರ, “ಲೋ ಮಗಾ… ಇವತ್ತಾಗಲ್ವೋ… ಅಕ್ಕಾ ಹೊರಡ್ತಿದಾಳೆ.. ಹಾಂ ಸರಿ ಸರೀ…”, “ಅಕ್ಕಾ ಚಂದು ಆಲ್ ದಿ ಬೆಸ್ಟ್ ಅಂತೇ!!…”

“ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಕಣೋ…”

ಶರ, “ಸರಿ ರೆಡಿಯೇನೆ ನೀನು?! ಬಾ ಹೋಗೋಣ..”

“ಅಮ್ಮಾ ಅಪ್ಪಾ ಬನ್ನಿ ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡೀ…”

ಈ ಆಶೀರ್ವಾದಕ್ಕೆ ಮೂರ್ ವರ್ಷ ಆಯ್ತು.. ಇವತ್ತು ಡಿಸರ್ಟೇಷನ್ದು ಡಿಫೆನ್ಸ್ ಮುಗೀತು.. ಎಷ್ಟು ಪವರ್ ಇರಬೇಕು ಆ ಆಶಿರ್ವಾದಕ್ಕೆ…

ಆ ದಿವ್ಸ ಅವ್ರೆಲ್ಲಾ ಬಂದು ನನ್ನ ಬಿಟ್ ಹೋದ್ರು… ಇನ್ನು ಹತ್ತು ದಿವ್ಸದಲ್ಲಿ ಅವ್ರೆಲ್ಲಾ ಪುನಃ ಏರ್ಪೋರ್ಟ್ಗೆ ಬಂದು ಪುನಃ ನನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತಾರೆ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ದಿನಗಳು ಎಷ್ಟ್ ಬೇಗ ಉರ್ಳ್ಹೋಗತ್ತೇ ಅಲ್ವಾ…

“ಹೇಯ್ ನಾದಭೃಂಗಾ… ವಾಟ್ ಆರ್ ಯು ಥಿಂಕಿಂಗ್ ಆಲ್ ಎಬೌಟ್!! ಯೂ ಆರ್ ಗೊನ್ನ ಮೀಟ್ ದಿ ಗಾಡ್ ಆಫ್ ಮ್ಯೂಸಿಕ್!! ಯು ಶುಡ್ ಬಿ ಹ್ಯಾಪಿ ಐ ಸೇ…”

“ಹಾಂ… ನಾಟ್ ಅ ಪ್ರಾಬ್ಲಂ ಡೇನೀ.. ಐ ವಾಸ್ ಥಿಂಕಿಂಗ್ ಎಬೌಟ್ ಮೈ ಓಲ್ಡ್ ಡೇಸ್!!”

ಡೇನೀ, “ಹೇಯ್ ಕಮ್ ಆನ್ ಚಿಯರ್ ಅಪ್… ಐ ನೋ ಯೂ ವೇರ್ ವೇಯ್ಟಿಂಗ್ ಫಾರ್ ದಿಸ್ ಡೇ..
ಯೋರ್ ಪ್ರಸೆಂಟೇಷನ್ ಈಸ್ ಓವರ್.. ಎಂಡ್ ಯೂ ಗೊನ್ನ ಕಂಡಕ್ಟ್ ಯೋರ್ ಕಂಪೋಸಿಷನ್ ಬಿಫೋರ್ ಹಿಂ!! ಐ ನೋ ಯೂ ಲವ್ ಹಿಮ್ ಲೈಕ್ ನೋ ಒನ್!!
ಜಸ್ಟ್ ಲೀವ್ ದಿ ಪ್ರೆಸೆಂಟ್..
ಯೋರ್ ಪೇರೆಂಟ್ಸ್ ಶುಡ್ ಹ್ಯಾವ್ ಬೀನ್ ಹೀಯರ್… ದೇ ಆರ್ ಸೋ ಪ್ರೌಡ್ ಆಫ್ ಯೂ…!!”

“ಹೇಯ್ ಥ್ಯಾಂಕ್ ಲವ್!! ಇಟ್ಸ್ ಆಲ್ ಬಿಕಾಸ್ ಆಫ್ ಯೂ…”

ಈ ಡೇನೀ ಇಲ್ದೇ ಇದ್ರೇ ನಾನು ಇಷ್ಟು ಸಕ್ಸಸ್ ಆಗ್ತಿದ್ನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ… ನಾ ಬಂದಾಗಿನಿಂದ ನನ್ಗೆ ಸಪೋರ್ಟ್ ಅಂತ ಇದ್ದಿದ್ದು ಇವ್ನೇ…

ಫರ್ಸ್ಟ್ಗೆ ಬಂದಾಗ್ಲಂತೂ ನನಿಗೆ ಯಾರೂ ಪರಿಚಯ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ.. ಈ ಮಂಗನ್ ಮುಸುಡೀನೇ ನಂಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಹೇಳ್ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು… ಒಂದ್ ತರಹ ಅಮ್ಮನ್ ಹಾಗೇನೇ ಇದ್ದ..
ಹಾಗಾಗಿ ಅವ್ನು ನನ್ ಬರ್ತ್ಡೇ ದಿವ್ಸ ನನ್ನ ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡ್ದಾಗ… ಸೋತೇ ಹೋಗ್ ಬಿಟ್ಟೆ…

ಅವ್ನೂ ನನ್ಹಾಗೇ ಕಂಪೋಸರ್… ಇಬ್ರೂ ಹಾಡ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ ಇರ್ಬಹುದೂ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ… ಹಾಂ… ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಹೆಂಗ್ ಹೇಳ್ಲೀ ಇದೆಲ್ಲಾ…

ಭಯ ಆಗುತ್ತೇ… ಶರಾ ಬೇರೆ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್ಗೆ ಬಾ ಅಂದ್ರೇ ಜರ್ಮನಿಗೇ ಹೋಗಿದಾನೆ… ಇಲ್ಕಿಂತಾ ಚನಾಗಿದ್ಯಾ ಅಲ್ಲಿ ಮ್ಯೂಸಿಕ್ಕೂ??…

ಅಯ್ಯೋ ನನ್ ದೇವ್ರ್ ನಾಡದು ಹಿಂಗೆಲ್ಲಾ ಅನ್ನಂಗೇ ಇಲ್ಲಾ… ಅವ್ನೂ ಅವರ್ ತರಹ ದೊಡ್ ಕಂಪೋಸರ್ ಆಗ್ಬಹುದು ಯಾರಿಗ್ ಗೊತ್ತು…

ಇಷ್ಟ್ ದಿವ್ಸಾ ‘ಜಗನಾದ ಜಗನಾದ’ ಅಂತ ಅಂಕಿತ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಹಾಡಿದ್ದೇ ಹಾಡಿದ್ದು… ಇವತ್ತು ಅವರ್ ಮುಂದೆ ನಿತ್ಕೊಂಡು ನನ್ ದೊಂಬರಾಟನ ಪ್ರದರ್ಶಿಸ್ಬೇಕು… ಯಾಕೋ ಭಯ ಆಗ್ತಾ ಇದೇ…
ಇಷ್ಟ್ ದಿವ್ಸಾ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ಶರ, ನನ್ ಗೈಡು, ಈ ಡೇನೀ ನೇ ನನ್ಗೇ ಶಕ್ತಿ.. ಇವತ್ತೂ ಅವ್ರೇ ಕಾಪಾಡ್ಬೇಕು..

ಡೇನೀ, “ಹೇಯ್ ಬೇಬ್ ಲೆಟ್ಸ್ ಗೊ… ಲೆಟ್ಸ್ ರಾಕ್.. ಇಟ್ಸ್ ಅವರ್ ಟೈಮ್.. ಅವರ್ ಕಂಪೊಸೀಷನ್… ಲೆಟ್ ದಿ ಗಾಡ್ ಲಿಸೆನ್ ಟು ಅವರ್ ವರ್ಕ್… ಆಲ್ ದಿ ಬೆಸ್ಟ್ ಫಾರ್ ಯೋರ್ ಕಂಡಕ್ಷನ್!!!”

“ಯಾ ಲವ್ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್… ದಿಸ್ ಈಸ್ ಮೈ ಮೊಸ್ಟ್ ಮೆಮೊರೆಬಲ್ ಡೇ!!”

ಅಪ್ಪಾ ಮಹಾಲಿಂಗೇಶ್ವರನೇ ಕಾಪಾಡು…
ನನ್ ಕಂಡಕ್ಷನ್ ಸ್ಟಿಕ್ ಎಲ್ಲೀ…. ಹಾ ಇಲ್ಲಿದಿಯಾ… ಓಕೆ…

“ಹೇ ಲಿಡಿಯಾ… ಲೆಟ್ಸ್ ಗೋ.. ಡೇನೀ..”

ಅಯ್ಯಾ ಈ ಥಿಯೇಟರ್ನಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟ್ ಜನ ಇದಾರಾ!!! ಅಯ್ಯೋ ನನ್ ದೇವ್ರು ಬರ್ತಾ ಇದಾರಲ್ಲಪ್ಪಾ!!! ಮನ್ಸು ಢವ ಢವ ಅಂತಾ ಇದೇ….

ಲಿಡಿಯಾ, “ಲೇಡೀಸ್ ಆಂಡ್ ಜಂಟಲ್ ಮೆನ್, ಲೆಟ್ಸ್ ವೆಲ್ಕಂ ‘ ಮೇಸ್ಟ್ರೋ ಹ್ಯಾನ್ಸ್ ಜಿ಼ಮ್ಮರ್’!!! (ಎಪ್ಲೌಡ್) ಆಂಡ್  ನಾದಭೃಂಗಾ ಆನ್ ಕಂಡಕ್ಟಿಂಗ್, ಹರ್ ಕಂಪೋಸಿಷನ್ ಅಲಾಂಗ್ ವಿದ್ ಕಂಪೋಸರ್ ಡೇನೀ ಮರ್ಸಿಡೀಸ್…
ಹಿಯರ್ ವೀ ಕಮ್ ವಿದ್ ಸಿಸೀಲಿಯಾ ಸಿಮ್ಫೋನಿ ಆರ್ಕೆಸ್ಟ್ರಾ…”

ಮುಂದೇ ಹೋಗಣ್ವಾ…. ನಮ್ ಸರ್ ಎಲ್ಲೀ… ಹಾಂ ಅಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.. (ಹೋಗು ಹೋಗು ಅಂತಾರೆ) ಈಗ್ ಆರಾಮಾಯ್ತು.. ಪೋಡಿಯಮ್ ಮುಂದೆ ಹೋಗ್ತಿದಿನೀ.. (ಬೌ) (ತಿರುಗಿ ಟೆಂಪೋ ಸೆಟ್ ಮಾಡಿ ಸ್ಟಿಕ್ ನ ಎತ್ತಿ ಕಾನ್ಸರ್ಟ್ ಸ್ಟಾರ್ಟ್…….)

ಈ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ್ ಮಾರಿಯಾಪಂ, ಅಮ್ಮ ಟಿ.ವಿ. ನೋಡಿ ಎಷ್ಟ್ ಖುಷಿ ಪಡ್ತಾ ಇರ್ಬಹುದು!! ಅವ್ರೂ ಬಂದಿದ್ರೇ ಇನ್ನೂ ಚೆನಾಗಿರೋದು… ಈ ಕೋರೋನಾ ಬಂದು ಎಲ್ಲಾ ಹಾಳ್ಮಾಡ್ತು… ಛೇ ಇರ್ಲೀ….
(ಕಾನ್ಸರ್ಟ್ ಎಂಡ್ ಆಗಿ ಬಾಕ್ ಸ್ಟೇಜ್ಗೇ  ಎಲ್ಲಾ ಬಂದು ವಿಷ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ರೂ…)

ಅಯ್ಯೋ… ನನ್ ದೇವ್ರು… ಅವ್ರ್ ಜೊತೆಗೆ ಒಂದ್ ಫೋಟೋ ಬೇಕು….

“ಎಕ್ಸಿಕ್ಯೂಸ್ ಮೀ …. ಐ ನೀಡ್ ಟು ಗೋ…” ಅಂತ ಹೋಗೋ ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲೀ….

ಡೇನೀ, “ನಾದಭೃಂಗಾ ಡೋನ್ಟ್ ಬೀ ಪೇನಿಕ್ಡ್… ಐ ನೋ ಹೂಂ ಯೂ ಆರ್ ಲುಕ್ಕಿಂಗ್ ಫಾರ್!!” ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಹ್ಯಾನ್ಸ್ ಜಿ಼ಮ್ಮರ್ ಅವ್ರನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡೇ ಬಂದಿದಾನೇ!! ನಂಗೆ ಎಷ್ಟ್ ಖುಷಿ ಅಂದ್ರೇ, ಇವತ್ತು ಮಂತ್ಲೀ ಪೀರಿಯೆಡ್ ಕೂಡ ಆಗಿದ್ದೂ ಮರ್ತ್ಹೋಯ್ತು! ನನ್ ದೇವ್ರು ನನ್ ಜಗನಾದ, ಮುಂದೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಆದ!

“ಯೂ ಆರ್ ಪ್ರಿಟೀ ಆಂಡ್ ಪ್ರಿಟಿ ಗುಡ್ ಕಂಪೋಸರ್!!” ಅಂತಾ ನನ್ ಜಗನಾದ ಮಾತಾಡೇ ಬಿಟ್ರು!! ಆಕಾಶ ಇವತ್ತು ನಂದೇ ಅಂತ ಅನ್ಸೋಕೇ ಶುರುವಾಯ್ತು
“ಐ ಕೇಮ್ ಫಾರ್ ರೆಕಾರ್ಡಿಂಗ್ಸ್…. ಫಾರ್ ಗಾಡ್ಸ್ ಗ್ರೇಸ್ ಇಟ್ ವೆಂಟ್ ವೆಲ್ ಆಂಡ್ ಅರ್ಲೀ… ಐ ಮೇ ಹಾವ್ ಮಿಸ್ಡ್ ಸಚ್ ಅ ಗುಡ್ ಶೋ!!!”, ಅಂತನೂ ಅಂದ್ರೂ!!!

“ಐ ಮೇ ಫೇಯಂಟ್ ಆಂಡ್ ಫಾಲ್ ಡೌನ್.. ಇಟ್ಸ್ ಓನ್ಲೀ ಯೂ ಹೂ ಈಸ್ ಮೈ ಇನ್ಸ್ಪಿರೇಷನ್ ಸರ್!! ಐ ಜಸ್ಟ್ ಲವ್ ಯೋರ್ ವರ್ಕ್!! ಯೂ ನೋ ಐ ವ್ರೈಟ್ ಸಾಂಗ್ಸ್ ಇನ್ ದ ನೇಮ್ ಆಫ್ ಜಗನಾದ…. ಆಂಡ್ ಇಟ್ಸ್ ಯೂ!!”

“ವಾವ್ ಐ ಹ್ಯಾವ್ ನೆವರ್ ಮೆಟ್ ಪೀಪಲ್ ಲೈಕ್ ಯೂ…  ಲೆಟ್ ಮೀ ಸೀ ಸಮ್..”, ಅಂತ ಅವ್ರು ಅಂತಾರೆ..

ನಾವ್ ಗೊತ್ತಲ್ವಾ ಟೈಮ್ ಸಿಕ್ಕಾಗ ಎಲ್ಲಾ ಯೂಟಿಲೈಸ್ ಮಾಡ್ತೀವಿ!!

ಹಾಡ್ ತೋರ್ಸಿದೆ… ಹಾಡ್ ಹಾಡ್ದೆ… ಅವ್ರಿಗ್ ಖುಷಿಯಾಗಿ ಸೆಲ್ಫೀನೂ ತೆಕ್ಕೊಟ್ರೂ.. ಆಮಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತಾಡೀ ಅವ್ರು ಅವ್ರ ಕಾಂಟೆಕ್ಟ್ ಕೊಟ್ಟು ಹೋದ್ರು.. ಆ ಫೋಟೋನ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೇ ಹಾಕಿದ್ದೇ ಹಾಕಿದ್ದು!!

ಅಂತೂ ಅವರೆಲ್ಲಾ ಇಲ್ದೇ ಹೋದ್ರೇ ನಾನು ಏನೂ ಆಗ್ತಿರ್ಲಿಲ್ವೋ ಏನೋ… ಅದ್ಕೇ ನಾನ್ ಅಂದ್ಕೊಳೋದು ಎಲ್ಲಿ ಓಗ್ಗಟ್ಟಿರತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ… ಆದ್ರೇ ಮನ್ಸಲ್ಲೀ ಅವ್ರೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲಲ್ಲೇ ಒಗ್ಗಟ್ಟಾಗಿದ್ರೇ ಸೂಪರಾಗಿರತ್ತೇ!!

ಹಾಂ!!! ಅಯ್ಯೋ ಅವ್ರ ಆಟೋಗ್ರಾಫ್ ತಗೋಳೋದೇ ಮರ್ತ್ಬಿಟ್ನಲ್ಲಾ…. ಛೇ… ನಾದಭೃಂಗಾ ನೀನು ಮರ್ತಹೋಗೋ ಅಜ್ಜಿ ಆಗ್ತಿದ್ಯಾ…..

ಎಲ್ಲರೂ ಮಲಗಿಕೊಂಡಿರೊ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಎಬ್ಸಿ, ಅವ್ಳು ಹೇಳಿದ್ ನೋಡಿದ್ರೇ, ಅಲ್ಲೇ, ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೇ ಜೋರು ನಗು ಬಂತು. ಯಾಕಂದ್ರೇ ಆ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಅವ್ಳ ಆ ವಿಚಿತ್ರ ಯೋಚನೆ, ನನಗೆ ನೂರು ನಾಯಿ ಮರಿಗಳು ಬಂದು, ಮೈಮೇಲೆ ಹೊರಳಾಡ್ಕೊಂಡು ಕಚಗುಳಿ ಇಟ್ಟ ಹಾಗಾಯ್ತು.  ಅದಕ್ಕೆ ನಾನ್ ಅವ್ಳ ಹತ್ರ ಕೇಳಿದೆ,

“…. ಏನೇ ಈ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿವರೆ ಹೋಗ್ಬೇಕೇನೆ? ಈ ರಾತ್ರೀಲೀ ಈ ಕೋಟೆ ಭೇದಿಸಿ ಹೋಗೋದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭನೆನೇ?… ಒಳ್ಳೆ ಕಥೆ ನಿಂದು..”

ಅವ್ಳು, “ಇಲ್ಲಾ ಕಣೋ ನನಿಗ್ ಅಲ್ಲಿಗ್ ಹೋಗ್ಲೇಬೇಕು… ಹೇಗಾದ್ರೂ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗೋ… ನಿಂಗ್.. ನೀನ್ ಏನ್ ಬೇಕಾದ್ರೂ ಹೇಳು ನಾನ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ… ತುಂಬಾ ಕಾಡ್ತಾ ಇದಾನೋ ಅವ್ನು… ಪ್ಲೀಸ್…”

ನಾನು, “ಅಲ್ಲಾ… ನಾನು… ಇಷ್ಟ್ ವರ್ಷ ಆಯ್ತು.. ನಿನ್ನಂತ ಪ್ರೇಮಿನ ನೋಡಿಲ್ಲ ಕಣೆ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ಅವ್ನು ನಿನ್ ಕಾಟ ಇಲ್ದೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಸುಖವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಬರೋಣ ಅಂತ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿಗ್ ಹೋದ್ರೇ ನೀನ್ ಇನ್ನೂ ಅವ್ನ ಹಿಂದೆ ಹೋಗ್ತೀಯ ಅಂತೀಯಲ್ಲೇ…”

ಅವ್ಳು, “… ಅವ್ನು ಹೋಗಿದ್ದು ಬ್ಯುಸಿನೆಸ್ ಮೀಟಿಂಗ್ಗೆ ಅಂತ… ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿರೋಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಅವ್ನಿಗೆ… ಇವಾಗ್ ಏನು ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀಯ ಇಲ್ಲಾ.. ನಾನೇ ನಿನ್ ಗಾಡಿ ತಗೊಂಡ್ ಹೋಗ್ಲಾ?…”

ನಾನು, “ಏನ್ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾನೇ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ, ಇವಾಗ ಮಲ್ಕೋ…”

ಅವ್ಳು, “… ನಾಳೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಅಪ್ಪ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಅಂತ ಕೇಳ್ತಾರೇ… ಇವಾಗ ಹೋದ್ರೇ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎಂಟು ಘಂಟೇಗೆಲ್ಲ ಬರಬಹುದು… ಆವಾಗ ರೌಂಡ್ಸ್ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದು ಅಂತ ಹೇಳ್ಬಹುದು… ಅಣ್ಣಾ ಬಾರೋ… ಪ್ಲೀಸ್…”

ನಾನು, “…ಆಯ್ತಮ್ಮ… ಸರೀ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ… ಆದ್ರೇ….”

ಅವ್ಳು, “.. ಏನೋ ಆದ್ರೇ?..”

ನಾನು, “ಅ..ಅ.. ಅನ್ರಿತಾಳ್ ನಂಬರ್ ಕೊಟ್ಟರೇ ನಮ್ಗೇ‌ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಹೋಗೋಕೆ ಸುಲಭ ಆಗುತ್ತೇ…”

ಅವ್ಳು, “ಲೇ ನಾಯಿ… ನಿನ್ ಟೇಸ್ಟೇನೋ… ಅವ್ಳ್ ಯಾವಳೋ ಅವ್ಳು …. ಆ ಕಿತ್ಹೋಗಿರೋ ಫಿಗರ್ ಎಲ್ಲೀ ನೀನೆಲ್ಲೀ?… ಥೂ ಕರ್ಮ…”

ನಾನು, ” ನಾನ್ ಅಷ್ಟ್ ಚೆನಾಗಿದ್ದೀನ್ ಏನೇ?!!..”

ಅವ್ಳು, “ಹೂಂ ಮತ್ತೆ… ನನ್ ಅಣ್ಣಾ ಅಲ್ವಾ… ನಿನಿಗ್ ಅವ್ಳಲ್ಲ ಕಣೋ.. ನೀನು ನೋಡಿದ್ರೇ ಸೂಪರ್ ಹಂಕ್…. ಬಿಡು ನಿನಿಗ್ ನಾನೆ ಹುಡುಗಿ ಹುಡುಕ್ತೀನಿ ನೋಡು…”

ಅಯ್ಯಾ ನಮ್ಬರ್ ಕೊಡೋಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಅನ್ನು. ಇದಿಕ್ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಯಾಕೆ ಬ್ಯುಲ್ಡಪ್ಪು?, ” ಸರೀನಮ್ಮ.. ನೀನೆ ಹುಡುಕುವಿಯಂತೇ.. ಸರೀ.. ಬಾ.. ಹೋಗಣ..”

“ಯ್ಯೇಯ್!!!…”

ಮೆಲ್ಲ ಜಾಕೆಟ್, ಪರ್ಸ್, ತಗೊಂಡು ನಾನು ಬಾಗ್ಲ್ ಹತ್ರ ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದೆ.. ಇವ್ಳು ‘ಢಮಾಢೀಮೀ’ ಅಂತ ಶಬ್ದ ಮಾಡ್ತಾ ಬರೋವಾಗ, “ಅಣ್ಣಾ ಹೋಗಣ…”

ನಾನು, “ಏಯ್ ಮೆಲ್ಲ.. ಅಪ್ಪ ಎದ್ರೇ ಮುಗೀತು ಗೊತ್ತಲ್ವ..”

ಅವ್ಳು (ಮೆಲುಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ), “ಆಯ್ತೂ… ಬಾರೋ.. ಮಾರಾಯ..”

ನಾನ್ ಡೋರ್ ತೆಗೀತ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ನಮ್ ಬಂಟೀ, ಅದೇ ನಮ್ ಮನೆ ನಾಯಿ “ಕುಸು ಕುಸು” ಅಂತ ಬಂದ.. “ಲೋ ಶಬ್ಧ ಮಾಡ್ಬೇಡ್ವೋ…” ಅವುಂದು ಆಟ ಆಡೋ ಮೂಡು. ಮೈಮೇಲೆಲ್ಲ ಹೊರಳಾಡೋಕೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ. ಅದನ್ ಬಿಡ್ಸೋ ಅಷ್ಟ್ರಲ್ಲಿ ಸಾಕು ಸಾಕಾಗಿ ಹೋಯ್ತು.

ಇತ್ತ ಇವ್ಳು, ” ಬಾರೋ ಸುಮ್ನೆ.. ಅವ್ನು ಹೋಗ್ತಾನೆ ಬಿಡು..
ನೀನ್ ಕಾರ್ ತೆಗಿ.. ನಾನ್ ಗೇಟ್ ತೆಗೀತೀನಿ..”

“ಬಂದೆ ಇರೇ..”

ನೀವು ಬೈಕ್ನ ನ್ಯೂಟ್ರಲ್ಲಲ್ಲಿ ನೂಕೋದ್ ನೋಡಿದೀರಾ.. ಕಾರ್ ನ ನೂಕ್ಕೊಂಡು ಹೋಗೋದು ನೋಡಿದೀರಾ… ಅಯ್ಯೋ ಏನ್ ಪಾಡೋ ನಂದೂ.. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಎಚ್ಚರ ಆಗ್ಬಾರ್ದು ಅಂತ ಇಂತದ್ದೆಲ್ಲ ಈ ಶೂರ್ಪನಖಿಗೋಸ್ಕರ ಮಾಡ್ಬೇಕು..

ಹಾಗೆ ಅವ್ಳು ಬಂದು ಕಾರಲ್ಲ್ ಕೂತು, ” ಲೋ ತೆಗಿಯೋ ಗಾಡಿ ಬೇಗ… ನಾಳೆ ಲೇಟಾಗತ್ತೆ ನೋಡು… ಅದೇನ್ ಬೇರೆ  ಡ್ಯೂಟೀಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅಂತೀಯ..”

“ಹೌದು ನಿಂಗೇನು?.. ನಿಂಗೆ ಕಾಲೇಜ್ ರಜಾ.. ಇದ್ರೇ ಓದ್ಕೊಂಡ್ ಇರ್ತೀಯ… ನಿನ್ನ ಆ..ಯಪ್ಪ.. ಮದ್ವೇ ಆದ್ರೇ ಮುಗೀತು ಕಥೆ..”

ಅವ್ಳು,” ಆಯ್ತ್ ಆಯ್ತು ಈವಾಗ್ ಹೊರ್ಡು.. ಹೊರೊಡೋ…”

ಇದೇ ನೋಡಿ ನನ್ ಕರ್ಮ ಈ ಒಂದ್ ಘಂಟೇ ರಾತ್ರೀಲೀ ಎದ್ದು, ಇವ್ಳ್ ಹೇಳಿದಿಕ್ಕೆ ತಾಳ ಹಾಕ್ಬೇಕು. ಅದ್ಬೇರೆ ಬೈಗುಳನೂ ತಿಂತಾ ಇರ್ಬೇಕು.. ಇದೇ ಈ ಗಂಡ್ ಹುಳ ಆಗಿ ಹುಟ್ಟಿರೋದಿಕ್ಕೆ ಸಿಗೋ ಪ್ರಸಾದ.. ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಾಗೆ ಗಾಡೀ ತಗೊಂಡು ಹೊರಗಡೆ ಬಂತು.. ಎಷ್ಟೇ ರಾತ್ರೀ ಆದ್ರೂ ನಮ್ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಲ್ಗುತ್ತಾ? ಇಲ್ಲ ನೋಡಿ.. ಈ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಓಡಾಡೋ ಗಾಡಿಗಳನ್ನ ತಪ್ಸ್ಕೊಂಡ್ ಓಡಾಡೋ ಖುಷಿನೋ… ಬೇರೆ.. ಈ ಕುಳ್ಳಿ ಆ ಯಪ್ಪನ್ ಜೊತೆಗೆ  ಮಾತಾಡ್ಕೊಂಡು, ನಗಾಡ್ಕೊಂಡು ಮಜವಾಗಿ ಟೈಮ್ ಪಾಸ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ ನೈಸ್ ರೋಡ್ಗೆ ಬರೋ ಅಷ್ಟ್ಹೊತ್ತಿಗೆ “ಚೋಚ” ಮಲ್ಕೊಂಡೇ ಬಿಟ್ಟಿದಾಳೆ.. ಆದ್ರೂ ಪಾಪ ತುಂಬ ಚೆಂದ ಕಾಣ್ತಾಳೆ ಮಲ್ಕೊಂಡಾಗ…

“ಅಣ್ಣಾ.. ಎಲ್ಲಿದೀವಿ ನಾವು?…”

“ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲ ಕಣೆ..”

“ಸರೀ … (ಬಾಯಿ ಆಕಳಿಸುತ್ತಾ) ಹಾಸನ ಬಂದಾಗ ಎಬ್ಸೋ..  ಕಾಫಿ ಡೇ ಲೀ ಕಾಫೀ ಕುಡಿಯಣ… ನಂಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬರ್ತಾ ಇದೆ ಪಾಪ ನೀನೊಬ್ನೆ ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡ್ತೀಯಾ ಅಲ್ವಾ.. ಕಾಫೀ ಕುಡ್ದಾದ್ರೂ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗ್ಲೀ.. ನಿಂಗ್ ಕಂಪನೀ ಆದ್ರೂ ಕೊಡ್ತೀನೀ..‌”

“ಆಯ್ತು ಸರೀ..”, ಇಷ್ಟ್ ಹೇಳೋವಾಗ ತಲೆಗೆ ಮೊಟಕ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ಸ್ತು. ಆದ್ರೇ ಪಾಪ ಮಲ್ಗಿದ್ಲು ಅಲ್ವಾ..

ಇನ್ನೂ ದಾರಿ ದೂರ ಇತ್ತು.. ಅದರ ಮಧ್ಯೇ ಈ ಟೋಲ್ಗಳು.. ಹಾಗೇ ಎಲ್ಲಾ ಮಲ್ಟೀ ಎಕ್ಷಲ್ ಬಸ್ಗಳು ಉಡುಪಿ, ಕುಂದಾಪುರ, ಮಂಗಳೂರು ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಅಂತ.. ಇವುಗಳ ಹಿಂದೆ ಹೋದ್ರೇ ಆಗ್ಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅಂತ ನಾನು ೧೨೦ರಲ್ಲಿ ಹೋದೆ.. ಬೇಗ ಹೋಗ್ಬೇಕಿತ್ತು ನೋಡೀ..

ಈ ಕಾಫೀ ಡೇ ಅಂತ ಹೆಸರು ಯಾಕ್ ತೆಗ್ದ್ಳೋ ನನಿಗ್ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ನನಿಗೂ ಕಾಫೀ ಕುಡಿ ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ಸೋಕೆ ಶುರು ಆಯ್ತು..

ಹಾಗೇ ನಮ್ಮ್ ಸುಬ್ಬು ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಗೆ ಹೇಳ್ಬೇಕು. ಆ… ಅದೇ ನನ್ ಬೆಸ್ಟ್ ಫ್ರೆಂಡ್, ತಂಗೀ ಭೃಂಗಾದು ಬೋಯ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಬಗ್ಗೆ. ಅವ್ನು ಅದೇ ಕಾಫೀ ಡೇ ಬ್ಯುಸಿನೆಸ್ ಎನಾಲಕ್ಟ್ ಆಗಿ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತಾ ಇದಾನೆ. ನಂದೂ ಅವುಂದು ಫ್ರೆಂಡ್ಶಿಪ್ ಹೇಗೆ ಅಂದ್ರೇ ಬಿ.ಕಾಂ. ಮಾಡ್ತಾ ನನ್ ಕ್ಲಾಸ್ ಮೇಟ್. ಒಟ್ಟಿಗೆ ಓದುದ್ವೀ ಆದ್ರೇ ಅಷ್ಟು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಓಡಾಡಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೇ ಸ್ನೇಹ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗಿದ್ದು ಎಂ.ಬಿ.ಎ. ಮಾಡೋವಾಗ. ಆ ಟೈಮ್ ಲೀ ಪರಿಚಯ ಅಂತ ಇದ್ದಿದ್ದು ಅವ್ನೆ. ನಮ್ ಒಡನಾಟ ದಿನೇ ದಿನೇ ಜಾಸ್ತಿ ಆಯ್ತು. ಅವ್ನು ನಮ್ ಮನೆಗ್ ಬರ್ತಿದ್ದ ನಾನು ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ. ಒಂದ್ ದಿನ ಹಾಗೇ.. ನಮ್ ಭೃಂಗಾ ರೂಮ್ ಅಲ್ಲಿ ಅಳ್ತಾ ಇದ್ಳು. ನಾನು ಟೆನ್ಷನ್ ಆಗಿ,

“ಏನಾಯ್ತು??!..” ಅಂತ ಕೇಳಿದೆ.

ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಇವ್ನೂ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ವರ್ಕ್ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡೊದಿಕ್ಕೆ ಮನೆಗ್ ಬಂದಿದ್ದ. ನಾನ್ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಇರೋದನ್ನ ನೋಡಿ,

“ಇರು.. (ಅವಳ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿ) ಏನು ಲವ್ ಫೈಲ್ಯೂರಾ?”

ನಮ್ ಇಬ್ರೀಗೂ ಶಾಕ್ ಆಗಿ ಅವ್ನನ್ ನೋಡಿ…

ನಾನು, “ನೀ ಹೆಂಗೋ ಅದು ಹೇಳ್ತೀಯಾ? ನನ್ ತಂಗಿ ಅಷ್ಟು ಕೆಟ್ಟೋಳಲ್ಲ..”

ಅವ್ಳು, “ಅಣ್ಣಾ …. ಅದೂ..”

“ಹಾಂ ಏನಾಯ್ತು ಹೇಳೇ.. ನೀನ್ ಅಳೋದನ್ನ  ನೋಡೋಕ್ ಆಗಲ್ಲ.. ಹೇಳು..”

ಅವ್ಳು, “ಅವನು ಸತ್ ಹೋದ ಅಣ್ಣ .. (ಅಳ್ತಾಳೆ)”

“ಯಾರು?!!…”

ಅವ್ಳು, “ನಾನು ಅವ್ನನ್ನ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಿದ್ದೆ… ಆದ್ರೇ ಅದನ್ನ ಅವ್ನಿಗೆ..”

ಸುಬ್ಬು,”ಹೇಳಕ್ಕಾಗಿಲ್ಲ…”

ಅವ್ಳು, “ಹುಂ… (ಜೋರಾಗಿ ಅಳ್ತಾಳೆ)”

“ನಾದ…ಭೃಂಗಾ… ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ತಿನ್ನಕ್ಕೆ ಬನ್ರೋ… ಸುಬ್ಬುನ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಬನ್ನೀ” ಅಂತ ಅಮ್ಮ ಕರಿತಾಳೇ

ಇವ್ಳು ಜೋರಾಗಿ ಅಳ್ತಾ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ.. ಅಮ್ಮ ರೂಮ್ ಒಳಗಡೆ ಬಂದು… (ಗಾಬರಿಗೊಂಡು) “ಅಯ್ಯೋ ಏನಾಯ್ತು ಮಗಳೇ..? ಯಾರ್ ಏನಂದ್ರು?…”

ಅವ್ಳು, “ಏನಿಲ್ಲ ಅಮ್ಮ..”

ಸುಬ್ಬು, “ಅಮ್ಮ ಅದೇನೋ ಕಾಂಪಿಟೀಷನ್ ಲೀ ಪಾರ್ಟಿಸಿಪೇಟ್ ಮಾಡಿದ್ಳಂತೆ.. ಅದು ಕಾಂಪಿಟೀಷನ್ ಕೆನ್ಸಲ್ ಆಗೋಯ್ತಂತೆ..”

ತುಂಬಾ ಅಳ್ತಾಳೆ…

ಅಮ್ಮ, “ಅಯ್ಯೋ ಮಗ್ಳೇ ಅಳ್ಬೇಡ್ವೇ.. ಕಾಂಪಿಟೇಶನ್ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತೇ.. ನಾಳೇ ಬೇರೇದು ಇರತ್ತೆ ಅದಕ್ಕೆ ಟ್ರೈ ಮಾಡು…”

ಇನ್ನೂ ಅಳ್ತಾಳೆ..

ಸುಬ್ಬು, “ಅಮ್ಮ ನಾವ್ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡ್ತೀವಿ… ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ ಹೋಗಿ…”

ಅಮ್ಮ, “ಅಲ್ಲ.. ಅಳ್ತಾಳ್…”

ನಾನು, ” ಅಯ್ಯೋ ಹೋಗಮ್ಮಽ”

ಅಮ್ಮ ಹೋಗ್ತಾಳೆ… ಇಲ್ಲಿ ಈ ಸುಬ್ಬು ಅವ್ಳನ್ನ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡೋದ್ನ ನೋಡಿದ್ರೇ… ಅನ್ನಿಸ್ತು .. ಈ ಯಪ್ಪಾನೇ ನನ್ ತಂಗೀಗೆ ಸರಿ ಅಂತ… ಅದೇ ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದೇ ಸರಿ.. ಇವ್ರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಎರಡು ತಿಂಗ್ಳಲ್ಲಿ ಲವ್ವಿ ಡವ್ವಿ ಶುರು ಮಾಡ್ತಾವೆ.. ಓಡಾಡೊದ್ ಏನು, ಸಲಿಗೆ ಏನೂ… ಹ್ಹಹ್ಹ.. ಎಷ್ಟ್ ಚಂದ ಇದೆ ಅಲ್ವ ಇವರ ಕಥೇ!

“ಭೃಂಗಾ… ಎದ್ದೋಳೇ… ಕಾಫೀ ಡೇ ಬಂತು…”

ಅವ್ಳು, “ಆಂ… ಹೋಗೋ..”

“ಬಾರೇ ಸುಮ್ನೇ….” ಅಂತ ಕೈ ಎಳ್ಕೊಂಡ್ ಹೋದೆ… ಫ್ರೆಶ್ ಆಗಿ ಬಂದು ನಾನು ಬ್ಲಾಕ್ ಕಾಫೀ, ಅವ್ಳಿಗೆ ಎಕ್ಸಪ್ರೆಸೋ ಓರ್ಡರ್ ಮಾಡ್ದೇ….

“ಭೃಂಗರಾಗಿಣೀಯವರೇ… “, ಅಂತ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಧ್ವನಿ.. ನೋಡಿದ್ರೇ ಈ ನಮ್ ಸುಬ್ಬು!!! ಇವ್ನ್ ಇಲ್ಲಿ ಹೆಂಗೆ ಅಂತ ನಾವು ಶಾಕ್!!

“ಯೋವ್ ನೀನ್ ಹೇಗೋ ಇಲ್ಲಿ!!! ನಾವು ನಿಂಗೋಸ್ಕರ ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರಿಗೆ ಹೊರ್ಟಿದ್ದು!!” ಅಂತ ನಾನು..

ಅವ್ನು, “ನಿಮ್ ಮನೆ ನಾಯಿದ್ ನೆನ್ಪಾಯಿತು… ಅದ್ಕೇ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದೆ.. ಅಂ… ಅದರ ಹೆಸರೇನು?!….”

“ಬಂಟೀ!!”

ಅವ್ನು,”… ಹೇಯ್ ಅದಲ್ಲ… ಎರಡ್ ಕಾಲಿನ್ದು…!!”

ನಾನು,” ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ….”

ಅವ್ಳು, “… ಅಣ್ಣಾ ಏನಕ್ಕೋ ನಗ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ?!…”

ನಾನು, “ಏನಿಲ್ಲಾ … ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ… ಇದನ್ ಕೇಳಿ ನೀನು ಇನ್ನೂ ಬದ್ಕಿದಿಯ ಅಂತ ಆಶ್ಚರ್ಯ!!!! ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ”

ಅವ್ಳು, “…. ಏನೂ… ಅದು ನಾನಾ!!!” ಅಂತ ಹೇಳಿ ಅವ್ನಿಗೆ ಹೊಡಿಯಕ್ ಹೋಗ್ತಾಳೆ.. ಅವ್ನು ಓಡಾಡ್ತಾನೇ.. ಆಮೇಲೆ ಅವನು ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕ ಮೇಲೇ ಸಮಾಧಾನ ಆಗೋವಷ್ಟು ಸರೀ ಹೊಡಿತಾಳೇ… ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ಪಾಪ..

ಸುಬ್ಬು, “ಏನೇ ನನ್ ನೆನ್ಪು ಅಷ್ಟೆಲ್ಲ ಆಗತ್ತಾ ನಿಂಗೇ?!!…”

ಅವ್ಳು, “ಹೂಂ… ನಿಂಗಾಗಲ್ವಾ ಹಂಗೇನೆ… ನೀನು ನನ್ ಮೊದಲ್ನೇ ಪಾಪು ಅಲ್ವಾ… ಅದ್ಕೇ…”

ಅವ್ನು, “ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ ನಿನ್ ಪಾಪೂ ನಾ… ಸರೀ ಬಿಡು.. ನಮ್ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಡಿವೋರ್ಸ್ ಕೊಡ್ಲಾ??!! ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ”

ಅವ್ಳು, “ಹ್ಹಹ್ಹಹ್ಹ…. ಬೇಡ ನನ್ನ ಕೊಂದೇ ಹಾಕ್ತಾರೆ ಅವ್ರು… ಅಷ್ಟೇ ಮತ್ತೇ….”

ಇವ್ರು ಹೀಗಿರೋದನ್ನ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ರೇ ಮನ್ಸಿಗೆ ತುಂಬಾ ಖುಷಿಯಾಗತ್ತೆ… ನಂದೂ ಒಂದ್ ಜನ್ಮ ಒಂದ್ ಹುಡ್ಗೀನೂ ಬೀಳಲ್ಲ.. ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನ ಪಟ್ಟರೂ ನನ್ ಮುಖಕ್ ಒಂದ್ ಹೆಣ್ ಹುಳ ಬೀಳಲ್ಲ.. ದಿನಾ ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ನಾನ್ ಅಷ್ಟ್ ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಕಾಣ್ತೀನಾ ಅಂತ ನೋಡೋಕ್ ಹೋಗ್ತೀನಿ.. ಥೂ… ಕನ್ನಡಿನೇ ತುಪುಕ್ ಅಂತ ಉಗ್ದು ನಿಂಗ್ ವಯ್ಸಾಯ್ತೋ ಮೂದೇವಿ ಅನ್ನತ್ತೇ…

ಸುಬ್ಬು, “ಲೋ.. ನಾದ… ಏನಾಯ್ತೋ?!!”

ನಾನು, “ಏನಿಲ್ಲ ನಿಮ್ಮನ್ ನೋಡಿದ್ರೇ ಖುಷಿಯಾಗತ್ತೋ…”
“ಸರೀ… ಟೈಮ್ ಆಗತ್ತೆ… ನಾಳೆಗೆ ಕಷ್ಟ ಆಗುತ್ತೋ… ಬೆಳಗ್ಗೆ ಲೋಡ್ ಇದೆ.. ಅಲ್ ಹೋದಾಗ ಸರೀ ಆಗುತ್ತೇ… “

ಸುಬ್ಬು, “ನಿಂದೊಂದ್ ಇದ್ದಿದ್ದೇ… ನಿನ್ ಹೆಸ್ರು ನಾದಕೃಷ್ಣ ಬದಲು ಹೂವಪ್ಪ ಅಂತ ಇರ್ಬೇಕಿತ್ತು..”

“ಅಲ್ಲಾ ಕಣೋ… ಹೂಗಳನ್ನ ಕಟ್ಸಬೇಕು.. ನನ್ ಪರಿಸ್ತಿತಿ ಗೊತ್ತಲ್ವಾ… ಅಪ್ಪನ್ ಹೂವಿನ ಅಂಗಡಿ ಕೆಲಸ ಆದ್ರೂ ನಾನೇ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಮಾಡಿಸ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅವ್ರು… ಅದಾದ್ಮೇಲೆ  ಆಫೀಸಿಗ್ ಹೋಗ್ಬೇಕು.. “

ಸುಬ್ಬು, “ಅಯ್ಯಪ್ಪಽಽ.. ಮಾರಾಯ ಹೋಗಣ…”

“ಇಷ್ಟ್ ದೂರ… ದೂರ ನೀವುಗಳು ಇದ್ದೀರಾ ಅಂತ ಎಷ್ಟೇ ದೂರ ಇದ್ರೂ ನಾನ್ ಕರ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದೆ.. ಅದೂ ನೀನ್ ಇಲ್ಲೇ ಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕೆ… ಸ್ವಲ್ಪ ಮುಂದೆ ಹೋದ್ರೂ ವೇಸ್ಟ್ ಆಗ್ತಿತ್ತು… ನಿಮ್ ಪ್ರೀತಿಗ್ ಏನೋ ತಾಕತ್ ಇದ್ಯಪ್ಪಾಽಽ”

ಭೃಂಗಾ, “ಹಾಂಽ.. ಸಾಕ್ ಸಾಕ್…ಇಲ್ಲಾ ಅಂದ್ರೇ ಯಾರೋ ಅಟ್ಟದ್ ಮೇಲೇ ಹತ್ಬಿಡ್ತಾರೆ… ನಿನ್ ಹರಿ ಪುರಾಣ ಮುಗ್ದಿದ್ರೇ ನಡಿ…”

“ಸರೀನಮ್ಮ.. ಇರಿ ಬಿಲ್ ಪೇಯ್ ಮಾಡ್ಬಿಟ್ಟು ಬರ್ತೀನಿ”

ಸುಬ್ಬು, “ಯಾಕೋ ಬಿಲ್ಲೂ ನಮ್ ಕಂಪೆನಿ ತಾನೆ.. ನಾನ್ ನೋಡ್ಕೊಳ್ತೀನಿ ಬಿಡೋ… ಲೇಯ್… ಬಾರೋ ಸುಮ್ನೆ..”

ಅವ್ರಿಬ್ರೂ ಮುಂದೆ ನಡ್ಕೊಂಡ್ ಹೋದ್ರೆ … ನಾನ್ ಅವ್ರ ಹಿಂದೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದೆ… ಇಂತಾ ಖುಷಿಯಾದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಂಗೂ ಈ ತರಹದ ಜೋಡೀ ಹೂ ಮಾಲೆಗಳ ತರಹ ಬದುಕು ನಡೆಸ್ಬೇಕು ಅಂತ ತುಂಬಾ ಆಸೆ ಆಗ್ತಿದೆ.. ಯಾವತ್ತೂ ಬಿಟ್ ಕೊಡಲ್ಲ ಒಬ್ರನೊಬ್ರು… ನೀವೇ ನೋಡ್ದ್ರಲ್ಲ..

ಸರಿ ಸರಿ ನಂಗಂತೂ ತುಂಬಾ ಕೆಲ್ಸ ಇದೆ ಹೂವಿಂದು.. ಆಮೇಲೇ ಆಫಿಸ್ಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು.. ಇನ್ಯಾವತ್ತಾದ್ರೂ ಸಿಗ್ತೀನಿ… ಬಾಯ್..